Tüketiyoruz…Bize ait olsun olmasın bahşedilen her şeyi büyük bir bencillikle ve acımasızlıkla tüketiyoruz.Yeryüzünün oluşumundan itibaren açgözlülükle ve hızla doğayı,kaynakları,duyguları tüketen tek canlı biziz..Nedir bu hızlı tüketişimizin sebebi.Allahın akıl,zeka ve düşünme yeteneği veren tek canlısı insanoğludur. Böyle olduğu halde doğaya yer üstü ve yer altı kaynakları olmakla beraber kendimize en büyük zararı yine bizler veriyoruz.Yaşamı paylaştığımız, gün gelip acıdığımız an gelip hor görüp gözden çıkardığımız hayvanlarımız bile sadece ihtiyaçları doğrultusunda tüketim yaparlar.Hiç bir hayvan güç gösterisi yapmak için ya da zevki uğruna başka bir canlıya zarar vermez.Doğanın bir kanunu vardır ve içgüdülerine bağlı olarak hayatta kalmak için öldürür ve tüketirler.Ya bizler…sevgiden tutunda suya,ekmeğe,güvene,emeğe,dilimize ve hatta çok zor şartlar altında kazandığımız(bazılarının taptığı)paraya kadar hiç düşünmeden umarsızca tüketiyoruz.Yarınlarımızı geleceğimizi,ülkemizi ve çocuklarımızı hiç düşünmeden.Nedir bu acımasızlık.?

Peki ne bırakabileceğiz bizden sonra gelenlere ve geleceklere hiç düşündük mü? Dejenere olmuş bir gençlik,unutulmuş örf ve ahlak, tüm kaynakları tükenmiş sunni bir dünya, sevgiyi unutmuş çelik kalpler.

Paylaşmayı,tasarrufu denesek hep birlikte el ele, yanlış tüketim yerine…