Aşk'a Aşk'la

• 21 Aralık 2011 Çarşamba 23:09:36

Ne çok karşıma çıkıyor aşka dair yazılanlar, şu aralar. Sırf bu yüzden şiirlerimin canına okuyorum. Sevmeyi bilmeden, ne çok aşkla sınıyoruz kendimizi. Nice sınavlar veriyor, her kalışımızda yeniden asılıyoruz arsız bir umutla. Çünkü, yeniden güneşi doğuruyor aşk pencerelerimize, çamur içinde kalsakta, sırılsıklam sokaklarda daha sağlam atıyoruz adımlarımızı. Güne uyanmak için bir neden, güneşi batırmak için bir bahane oluyor aşk. Tutuyor yakamızdan, silkeliyor bizi, yaralanıyoruz, sonra o yaralarla, başkaların kalplerinde yaralar açmaya hazırlanıyoruz. Sevmeyi bilmeden tutuluyoruz aşka, o kovuyor bizi, biz şişelerin dibini buluyoruz.

Aşık olmadan sevişiyor, seviştiğimiz insanlara aşık oluyoruz. Mevsim seçmiyor aşk, mekan bilmiyor, nerede imkansız var, gidip onu buluyor.

“Bir gün ansızın geliveriyorsun. Yüreğim dağınık, saçım başım dağınık, makyajım sıcaktan akmışken, öylece geliveriyorsun. Sızıyorsun yüreğime, sorgu yok, sual yok, müsaade istemek yok. Tutuyorsun ellerimden, kırılganlıklarımı görüyorsun, bir bıçak gibi biliyorsun inadımı, gardım düşüyor, korkuyorum tutunamayışlarımdan. Düşüyorum gözlerine baka baka… Bir başkasının açtığı yaraları onarırken sen, aslında yeni açacağın yaralara zemin hazırlıyorsun belki planlı, belki umursamaz bir tavırla.

Bir gün ansızın gidiveriyorsun, aşka olan inancımın cenaze namazını kılıyorum gözyaşlarımla. Aşkın hakkını verdin ya, aşk haklarını vermiyor sana. Bir sonraki heyecanının kölesi olmaya hazırlanırken sen, ben unutmak için yüzlerce adam eskitiyorum içimde”

Sonrası yok aşkın, belkisi yok. Keskin hatları var ya ölüme değeceksin, ya da vazgeçeceksin. Sürüneceksin muhakkak, öyle bulutların üzerinde başlayıp biten aşk yok. Ve yeniden kandıracak aşk seni bir gün, körü körüne inanacaksın, başka yolu yok….

Elif SEZGİN