Büyük bir ülkede aşk, acı, hüzün,mutluluk ve öfke adlı beş arkadaş yaşarmış.Aşk acı ve hüzünle çok iyi anlaşırmış.Mutluluğa yaklaşmak istermiş ama mutluluk aşk hakkında çok kararsızmış.Öfke acının yüzünden öfkelendiğini söyleyerek hep hüzünle arkadaşlık edermiş.Bu dörtlü birbirleri hakkında hep kararsız kalınca mutluluk bu duruma daha fazla dayanamamış ve onları mutlu olmaya davet etmiş.
Öfke, hemen sert çıkışarak:Benim mutlu olmaya ihtiyacım yok ben böyle iyiyim demiş.
Acı:Ben ne kadar uğraşsam da mutlu olamam demiş.
Hüzün:Ben aşkı terkedip seninle mutlu olamam demiş.
Aşk:Ben mutlu olmak istiyorum, ben seninle arkadaş olabilirim demiş.
Ama nedense mutluluk kararından vazgeçerek hiç birinizi istemiyorum, ben sizsiz de mutlu olabilirim demiş.Aşk yine mutlulukla arkadaşlık kuramadığından hüzünle dolaşmaya devam etmiş.Aşk bir gün yalnız kaldığında düşünmeye başlamış."Acaba ben mutluluğa ne yaptım ki mutluluk beni arkadaşı olarak kabul etmiyor"diye.Aşk düşünürken hüzün gelmiş:Ne oldu aşk kimi düşünüyorsun?
Aşk:Ben mutlulukla arkadaş olmak istiyorum ama o neden beni kabul etmiyor demiş.
Hüzün:Yoksa benden bıktın mı?Baksana mutluluk böyle çok mutlu.Mutluluğu neden bu kadar çok istiyorsun? Aşk:Bilmiyorum işte mutlu olmak istiyorum diyerek orayı terk etmiş.Aşk ağlamaya başlamış ve o sırada acı gelmiş.Aşk, neden ağlıyorsun demiş.Aşk, hüzünle biraz tartıştık da sen gelince dayanamadım ağladım demiş.Aşk artık bu ülkede mutlulukla arkadaş olamayacağını anlamış ve gizliden ülkeyi terk etmiş.Aşk, az gitmiş uz gitmiş ve sonunda kimsenin olmadığı bir adaya gelmiş.Burada birkaç gün yaşadıktan sonra adada birilerinin yaşadığını fark etmiş.Bu adada yalnızlık yaşıyormuş.Aşk, ilk başta yalnızlığa alışmasına rağmen zaman ilerledikçe aşk yalnızlıktan bıkmış ve o adadan ayrılmış.Aşk tekrar yola koyulmuş ve az gitmiş uz gitmiş büyük bir ormana gelmiş.Burada ki hayvanların,çiçeklerin mutlu olduğunu görünce burada mutlulukla arkadaş olabileceğini düşünmüş.İlk başlarda bütün hayvanlar aşkla çok iyi anlaşmışlar, ama aradan günler geçmiş ve mutluluk aşkı fark edince o ormanı terk etmiş.Hüzün aşkın bu ormanda olduğunu öğrenince o da bu ormana gelmiş ve artık bütün hayvanlar hüzünlenmeye başlamışlar.Hayvanlar bu duruma fazla dayanamayınca aşkı ormandan kovmuşlar.Aşk hiç bir zaman mutlulukla arkadaşlık kuramayacağını düşünerek artık hüzünle dolaşmaya karar vermiş.Aşk bu fikirleri düşündüğü sırada bir ses aşka şöyle demiş:Aşk hiç bir zaman umutsuz olma, ben seninle arkadaş olabilirim ve seni bir arkadaşımla tanıştırabilirm demiş.Aşk umutlanmaya başlamış.Umut bu konuyu zamanla konuşmuş ve zaman aşka:Aşk,sen umutla dostluğunu bitirme, herşeyi bana bırak senin mutlulukla arkadaşlık kurmanı sağlayacağım demiş ve gitmiş.Aşk, umutla zamanın gelmesini bekliyormuş ve bir gün mutluluk her zaman mutlu olmaktan sıkılmış ve hüzünle arkadaş olmak istemiş.Hüzün:Benimle arkadaş olabilmek için aşık olmalısın demiş.Mutluluk ne kadar ısrar etse de daha fazla dayanamamış ve zamanın yardımıyla hüzüne aşık olmuş.Böylece zamanla aşk ve mutluluk hüzün sayesinde arkadaş olmuşlar.Hüzün de mutluluğu çok sevmiş ve o da mutlu olmaya karar vermiş.Aşk hüzünle geçirdiği eski günleri unutarak mutlulukla keyifli bir yaşam sürmeye başlamış.Öfke ve acı da ülkeyi terk ederek gözden kaybolmuşlar