Üçü de birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı...

"Baba baba yanlış görmüyorum değil mi? Bir de sen bak ."

O ise hem oğlunu öpüyor; hem de dilindeki sözcükler sevinçten karman çormandı.

" E....e ...evvet aslanım benim."

Esin hala gözlerini, burnunu siliyordu.

" Helal olsun canıma.Bu kadar çalışmanın, emeğinin hakkını aldın."

" Şimdi doğru tercih yapmak gerekiyor."

Azmi nin yüreği kıpır kıpırdı.

" Deshaneye gidip öğretmenlerle birlikte seçeceğim okulları işaretlerim."

" Aman yavrum acele etme.Sakin sakin düşünerek kararını ver.Bu hayat ,gelecek senin."

( Sakın ümidini kaybetme ,sakın mutsuzluğa düşme; sev ,sevil yaşamak öyle güzel ki... derin derin nefes al ve hisset yüreğinde.)

Harç parasıydı, ,okula kayıt işlemleri,kitapları derken ...ve Azmi İstanbul Teknik Üniversitesi Avrupa Birliği uluslararası halkla ilişkiler bölümüne başlamıştı.

Ayhan işle ev arasında mekik dokuyor; Esin ise artık emekliliğe alışmış; kumaş boyama,İngilizce dil kursuna başlamıştı.Ama...ama... her ay çocuk yuvalarına yaptıkları yardım ikisinin arasında hep sır olarak kalmaktaydı.

Bu arada okumak isteyip de fakirlikten okula gidemeyen ve gönderilmeyen; genellikle kız çocukları için her türlü etkinliklere katılmayı da ihmal etmiyorlardı.

" Neler yapılabilir?"

" Aslında boş durmamak lazım; kursta yapılan elişlerini satarak katkıda bulunabiliriz "diye düşünüyordu Esin.

Diğer arkadaşlarından biri ise

" Evde kek, kurabiye,börek pişirip geliriyle yardımcı olsak yavrularımıza " diyordu.

Fikirler çok içten ve güzeldi.Hepsi canı gönülden bir şeyler yapmak istiyordu.

Gülümser Teyze içlerinde en yaşlı olandı.Giyimiyle ,bilgisiyle tam bir cumhuriyet kadınını temsil ediyordu.

"Ben de çetikler ,bebek takımları örerim yavrularımız yeterki okusun "demişti .

Mustafa Bey çıkaracağı kitabının satışınından elde edeceği tüm gelirini çocukların eğitimi için harcıyacağını söylerken herkes onu ayakta dakikalarca alkışladı.

Aralarında iş bölümü yaptıktan sonra tekrar toplanmak üzere ayrıldılar.

Ayhan’la Esin eve doğru yürürken bugün alınan kararları değerlendiriyordı.

" Kermesler de faydalı ama sadece o okuldaki çocuklara yönelik olmakta."

" Haklısın sultanım."

O arada Azmi aramış; biraz gecikeceğini söylemişti.

" Ama yemeğe yetiş emi birtanem. Sensiz soframızın tadı olmuyor biliyorsun."

" Tamammmm anneeee."

Bu kez babası aldı telefonu

" Oğlum sen bakma bize; acele etme.Haber vermen iyi oldu,merak ederdik yoksa."

"Sağol baba biraz arkadaşlarla pastahane de oturacağız. Fazla gecikmemeye çalışacağım."

" Anlaştık aslan oğlum."

" Görüşürüz ; çok öptüm."

"Biz de seni."

Esin in suratı asılmıştı.

"Sultanım hemen de kaşlarını çattın."

" Ama ...."

" Azmi bebek değil ki..Artık; bizden başka dünyası da var."

" Öyle de ...Ne bileyim meraklanıyor,evhamlanıyorum."

" Yapma sultanım; bak arıyor nerede olduğunu bildiriyor.Oğlanın üzerine düşme bu kadar."

Eve gelince Esin mutfağa ; Ayhan da balkondaki çiçekleri sulamaya girişti.

Tam masaya oturmuş yemeğe başlarken Azmi’ de geldi.

"Ohhhhh! Miss gibi yemek kokuları geliyor.Çok acıktım."

"Hadi sol elimiz seni bekliyor."

Annesi tabağına yemeğini koyup uzattı.

Bir yandan iştahla yiyor bir yandan da...

"Eline sağlık çok güzel güzel olmuş; ne kattın içine böylee.?"

Esin tatlı tatlı gülümsedi..

"Sevgimi ..."Sizlere olan hiç bitmeyen sevgimi."

(Günler ömür sayfasıdır;çevirdikçe ona hep sevgi,iyilik dolu güzel şeyler yazmalısın.)

Gece gene gözlerine uyku girmemişti bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu.

"Sultanım ne oldu?"

" Hiççççç...hiçççç uyku tutmadı da..."

" Bir şeye mi canın sıkıldı ?"

"Aslında hem evet ;hem hayır."

" Paylaşmak ister misin?"

Ayhan kolunu ona doğru uzatarak kendine çekti.

" Hep kafamda bir soru işareti var."

" Neymiş o sultanım?"

"Azmi....onu...evlatl...."Sözünü bitiremeden sessizce ağlamaya başladı.

Sımsıkı sarılıp öptü eşini...

"Hay allah anlat bakayım içindeki derdi."

"Ya bir gün onu evlatlık aldığımızı öğrenirse....Ya oğlumu tamamen kaybedersim..."

Gene ağlamaya başladı.

"Acaba diyorum ona gerçeği açıklamalı mıydık?"

Ayhan da üzülmüştü.

"Geç mi kaldık söylemekte ?"

"Kim bilir?"

İkisi de çelişki çemberinde dönerken birbirlerine bakıp sustular


NEŞE KIZILYAR


CAN DOSTLARIM ÖYKÜM SİZLERLE DEVAM EDECEK....