Yani sen ölür gidersin derin tenin yok olur,
Tıpkı yaşarken başka şehir de olmak gibi.
Kokun o çok sevdiğin bitki ve baharat kokularından yapılma parfümlere dönüşür.
Her yağmur sonrası toprak sen kokar ve sen toprak kokarsın..
En fazla ölürsün düşünmezsin geride kalanı,
Zaten istesen de düşünemezsin ki...
Aslında, arkada bıraktığın senden daha çok ölür, gece olur senin onlarca kez yeniden doğuşunu izler,
Ama sen sadece ölürsün işte elinden bu kadarı gelir,
Elinden bu kadarı gelir demek bile acıları kanatır çünkü bir elin bile olmayacaktır çünkü sen yaşamayı bile beceremeyecek kadar acizsindir
Sen sadece ölmeyi bilirsin.
Birde arkanda binlerce kez yaşama küstürdüğün birini, rezil bir şekilde ortada bırakmayı,
Yaşamını yitiren birinin kalbi, seviyorsa atmalıdır aslında.
Duran, aşkla çarpan yürek değil gidişinden sonra başlayan zaman olmalı.
Saatin tik takları durmalı, yerine ölen sevgilinin kalbinin güm gümleri duyulmalı,
Zamanı durdurmalı, her gidişten sonra yeniden geleceğe güne kadar yada bir gün bir yerlerde kavuşmalar yaşandığı ana kadar.
Takvimler yakılmalı ve Yıkılmalı zamanı taşıyan duvarlar.
Yada en çok seven, ilk ölmeli ben gibi inmeler inmemeli,
Yada ay geceyi aydınlattığında, her kaybeden sevdiğini ödünç almalı tekrar yanına getirmeli.
Ama sen sadece ölmeyi bilirsin işte, ben kucak açsam da gelmeleri asla...
Kolay olan gitmektir, acıyı sadece yitiren bilir sen sadece gidersin...