Sevmenin zamanı var mıdır diye sorarım bazen kendime . Ve karar verdim artık ;


Sevmenin zamanı yoktur bence . Bazen zamanla seversin insanları , bazen hiç tanımadan . Yüreğin öyle geniştir ki herkese yer açmak istersin. Bazılarının umrunda olmasa da kalbine girmenin, sen o duyguyu onlara tattırmak istersin. Herkes bir değildir hayatta. Düşüncesizi , sempatiği , akıllısı , aklı beş karış havada olanı , gönlünü hoş tutanı , tutmayanı, vefalısı , vefasızı, inatçısı , gururlusu , nerde ne konuşacağını bilmeyeni.... Sen söylersin şunu sevmem diye laf arası bazıları sanki inatla yapar onu durduramazsın. Yüreğin yavaşça kanar sonra . Kendini , duygularını sineye çekersin . Birine patlayacağın günü beklersin . Ki o patladığın en yakınındaki olur . Seni bırakmayacağını bildiğin . Ne kadar sövsende gitmeyeceğini bildiğin birine patlarsın istemeden . Ve bırakmamak bir erdemdir . Keşke kimse bırakmasa birbirini. Yüreğinin en güzel yerinde hep saklasa . Bazı insanların sakladıkları çoktur. Zaten saklanmaya değer olmayanlar zamanla siliniiiir gider gönlünden , aklından. Sen değerli olanları bırakırsın gönlünde . Ve zaman geçtikçe sayılı kalır insanlar . Bir elinin parmakları kadar, bilemedin iki elinin . Sen öyle bir yüreğe sahip olmalısın ki sana inanana , güvenene ihanet etmemelisin . Belki zamanla geçer sevgin . O zaman ihanet sayılmaz ama bu . Demek ki karşındaki çok kanatır yüreğini ki geçer sevgin sen istemeden . Sevmek nasıl zamansızsa ,nefrette öyledir . Bir insanı sevemedin mi aklına o düşünceyi soktun mu bir daha sevmeye çalışmak sahnede en zor rolleri canlandırmak gibi. Sindiremezsin, kendini o havaya sokamazsın . Belki uzun bi süre . Belki de ölene kadar...

Nefretle , aşk arasındaki çizgiyi çoğu insan ayırt edemez. Öyle incedir ki . Sana zararı dokunsa sevdiğinin ondan nefret edersin . Ama aynı zamanda seversin de . Kendine kızarsın : bu duygu karmaşası niye? Mutlu olmaya başladığın zamanlarda ise aklına hep kaybettiklerin gelir . Ölenler .. Onlar mezarın altındayken senin hayattan zevk almaya hakkın yokmuş gibi hissedersin . Ne acı . Bir ömür boyu aklının en güzel köşelerini onlara verirsin . Aman kirlenmesin anılar diye didinir durursun . Ama insanoğlu hata yapar . Elinde olmadan . Çünkü hatalar istemsiz gerçekleşir . Yanlışlardır bedeli ödenmesi gereken . Ve her insan yaptığı yanlışların bedelini elbet bir gün öder . Çoğu peygamber bile yaptıklarının bedelini ödememiş midir ? Ödemiştir . O yüzden hayatta yanlış yapmamaya özen göstermek hem insanın kendini hem etrafındakileri mutlu eder . Hatalar ise unutulur ders aldırır hayattan .İnsanoğlu gariptir işte. Herkes gariptir . Kimsenin kimseyi hor görmemesi ve hayattan beklentilerin elbet gerçekleşmesi duası ile …