Müminin davası iman davasıdır; bu dava Peygamberimiz (sav)’in, sahabelerin davasıdır. Bu, ecdadın davasıdır. Bu dava Allah’ın davasıdır. Bu davada bir insanı kurtarmak için her şey feda edilir. Bu davada benlik olmaz bu davada nefsin arzu ve tutkuları olmaz; insanın kendi zevkleri olmaz. Bu dava özveri ister. Bu dava insanı ve imanını kurtarmaktır. Kaldı ki imanını kurtarmak, insanı ölümden kurtarmaktan binlerce kat daha büyük ve değerlidir.

Bu, kutsal ve yüce bir davadır. Dava sahibi de olsa insan acizdir. Ancak Allah’a güvenip-dayanarak yaratılışı ve yeniden dirilişi kanıtlayarak insanların imanını kurtarmak için mücadele eden her bir mümin, bin nefer kuvvetindedir. Engellemek için önüne set de kurulsa, kurtulacak olan yalnızca bir kişi bile olsa mümin, seve seve Kur’an’a davet eder. Yeter ki o bir kişi sonsuz azaptan kurtulsun...

Müminler Kur’an ahlakını yaygınlaştırmak için hakkı, hakikati, güzelliği var güçleriyle anlatırlar. Peygamberimiz (sav) İslam’ın hakimiyeti konusunda şöyle buyurur: "Muhakkak ki, bu iş (bu dinin hakimiyeti) gece ve gündüzün ulaştığı yerlere ulaşacaktır. Allah ne bir kerpiç ev ne de bir keçe çadır bırakmayacak; azizi aziz ederek, zelili zelil ederek, bu dini ona dahil edecektir. Allah’ın bu işte aziz edeceği İslâm’dır. Allah’ın bu işte zelil edeceği küfürdür." (Ahmet b. Hanbel - Taberani - İbni Hibban)

İnkarcılar, müminlerin gücünü kırmak için onları dağıtmaya çalışsalar da müminler dağılmazlar aksine dağıtırlar. Kur’an ahlakının hakimiyetine engel olan küfrü dağıtırlar. Fitne yeryüzünden kalkmadan, din Allah’ın olmadan, İslam ahlakı dünyaya hakim olmadan davadan vazgeçmezler.

Onlar, kendilerine insanlar: "Size karşı insanlar topla(n)dılar, artık onlardan korkun" dedikleri halde imanları artanlar ve: "Allah bize yeter, O ne güzel vekildir" diyenlerdir. (Ali İmran Suresi, 173)

Fuat Türker