Önce mirası almışlar, sonra anneyi unutmuşlar.

Bu güzel öyküyü sanırım o Türkçe öğretmeninin cesaretlandirmesine borçluyuz. Ya "Belki de herkesi yazmaya zorlamamak lazım" deseydi? Umarım eğitimcilerin hepsi kitlelerin hayatlarını nasıl şekillendirdiklerinin farkındadırlar (ki değiller). Sizi tebrik, ismi geçmeyen Türkçe öğretmeninize teşekkür ederim. Saygılarımla.

Gerçekten hüzünlü , iç acıtan bir öykü .Anneaneniz n'apsın geçim derdinden evlenmiş .
Olaya bir kadın gözüyle baktım. Çocuklarını dağıtmayı o da istemezdi. yaptığı çaresiz bir kadnın
yapabilaceği.Nedense bu durumda evlâtlar bağışlamıyor . O insanın içinde bulunduğu zor koşulları düşünmüyor. Benim boşandığım kişinin annesi de çocuklarını babaannelerine bırakıp
evlenmiş bir insandı. çocukları bu yüzden kadına karşı soğuktular. O da pek sıcak bir anneydi
diyemem.Sonraki eşinde iki çocuğu daha olmuş hep onlarla ilgilenirdi.Bizimkiler anne diye bile
diyemezlerdi. çok zor..

Yazınızı kutluyorum. selâm ve saygımla..

Üzücü, oldukça zor bir hayat olmuş,. hem anne ve hem de çocukları için.. O zamanı düşünerek anne olan kadınada kızamaz ki insan hangi şartlar zorladı bilemezsinzi. yalnız yatsınmayacak gerçek var. Hiç bir anne kolay kolay evlatlarını heder etmez..... anlatımınızı zaten hep taktir ettim Kemal bey.... saygılarımla.

Bu gün çok acı bir hayattan, acı bir kesit sunmuşsun...Ama yazının verdiği kıssadan hisse müthiş : ''Eden bulur''...Er ya da geç mutlaka...

Selam ve saygılarımla.

(yazı düzeltilince bende yorumu düzelttim )

HAYATIN DİĞER BİR YÜZÜ;
ÖLÜSÜNDEN DAHA ÇOK, MALINA SAHİP ÇIKMA KONUSUNDA HERKES ÖNE GEÇME YARIŞINDA. SONRADA ÖLÜM HAK MİRAS HELAL DERLER.

(farklısını bende yaşadım onu anımsadım, adamın milyarlık mirasını paylaşmakta birbirini yiyenlerin tek paylaşmak istemediği, adamın cenaze giderleri ile mezar taşını masraflarıydı )

KALEMİNİZE SAĞLIK.

EN İÇTEN SAYGILARIMLA....



DİLEK YILDIZI tarafından 12/13/2011 7:43:37 AM zamanında düzenlenmiştir.

yahu ustam fevkalade

tebrikler can dostum her türlü duyguyu içermekte yanii çok beğenilerimle...