UNUTMAK KOLAY DEMİŞTİN

• 10 Aralık 2011 Cumartesi 20:06:03

UNUTMAK KOLAY DEMİŞTİN !
Unutamadım unutamadım ne olur anla beni diyordu şarkılar. Dinliyor ve içimde alevlenen hasretini yazmaya çalışıp buruşturduğum kağıt toplarından destek çıkıyordum bir de yangına… üstelik karşıydım da kağıt israfına …
Kalem seni mi yazamıyordu? hasretini mi anlamıyorum .Tıkanıp kalıyor birkaç kelime sonra … Seni özledim, neredesin ……..? arkası gelmiyordu … kelimeler de biliyor nerede olduğunu söylemiyordu ! suçüstü sorguluyordum yakalamışken o yüzden… kabahatlari özürlerinden büyük! Yanaşamıyorlar işte …
Ağlasam gözyaşım boş yere düşmüyor gidip yüreğimdeki açık yaraya pıt pıt atıyor kendini.. ah be gözyaşım açık yaraya tuz mu basılır ,yazık değil mi hücrelerin şu feryadına bak !
İşte tam da buydu Unutmak ; gözden düşen , yüreği eşen ama ağızdan düşmeyen eylemsizliğin adı. ‘Söyledim de duymadı, mısralarıdır şairin … ‘Bekledim de gelmedin , diye haber saldığı, sonra da sen mi kaldın bekleyecek sadece otobüs bekliyorduma dönen kelimelerin başka yollu bir tarifidir. ‘Gelmezsen gelme, diye hatırladığı sevgilisine sitemidir.
Sitem? Sitem! etme ne olur çalış senin de olur diye arabalarımızın arkasına yazdırdığımız nazar duasıdır! Ah be sevgili ne güzel olurdu sen benim olsaydın . hep bekledim oysa ellerim koynumda .hani ayakların vardı bana koşacak nerdesin ! .nerde? diye ses etmediğimiz ! sevgiliye ‘gel diyemedim, in başka adıdır.
Hadi be yürü git! Bakma arkana bile koşarcasına uzaklaş … heeey uzaklar, yaklaş be yaklaş! Zaten yıllardır varamadım şu sevgilinin yüzünden !
Hasretliği başıma saran yarimin yanında oluşun aslında … ona ne kadar uzak sana o kadar yakınım işte . iyileşmeye yüz tutan yaranın kabuğunu kaşır gibi kaşıyorum , sütü kaynatınca çöken yerini kazır gibi kazıyorum dibini… hem tatlı tatlı yiyorum hem de adını koyamadığım bir şeysin işte . hani şuram bir kaşınıyor bir kaşınıyor deyip soluğumuzu çekeriz ya yarı aralanmış dudaklarımızın dişlerimizin arasından , tam da o iç çekiş anlatır şiddetini işte …
Öyle özledim ki sevgili seni , ve öyle unutamadım ki gidişini..Ne güzel kaçıyordun sen karanlık sokağımdan .gözlerim sana sokak lambası olmuştu hatırlar mısın ? dedim ki kaçan benim sevdiğim ama ya düşerse düşen de benim canım değil mi düşmesin !
Gidişine ön ayak olduğum için beni bağışla eğer o karanlık sokakta başına bir şey gelseydi daha çok üzülürdüm galiba.. hani nerede olursan ol kiminle kalırsan kal benimsin ya … sana bi şey olmasın olmasan da yanımda…
Bunları niçin mi yazıyorum ?’Unutmak kolay demiştin,alışırsın demiştin,.. Öyleyse sen unut beni … Yıllar oldu seni hala unutamadım da!
SEHERYELİ 06.12.11