Ablacığım !?

• 10 Aralık 2011 Cumartesi 00:00:06

Elleri üşüyordu. Sıkıca tuttum ve montumun arasına soktum. Yaklaşık yirmi dakikadır ağlamaklı gözlerini dizlerimden ve dizlerinden ayırmamıştı. O hafif ve içten hıçkırıklarını ta.. yüreğimde hissediyorum. O narin hıçkırıkları sebepsizliğin ve nedensizliğin notalarıydı sanki. Sitem doluydu bu narin hıçkırıklar. Kime, neye ve neden olduğu belirsiz bir sitemle doluydu. İlk defa hissetmiyordu yüreğim bu hıçkırıkları. Yabancı değildi yüreğime bu hıçkırıklar. Dünyaya geldim geleli bu narin hıçkırıklar yüreğimde teselli buluyordu. Neden sonra dudaklarım cesaretlenmişti bu hıçkırıkları bölmeye;

- Ablacığım!?

Ağır gelmişti bu kelime gözlerime, daha fazla tutamadı yaşlarını. Salıverdi yüreğimin ve yüreğinin yangınlarına. Ağır gelmişti bu kelime boğazıma, tıkamıştı bir an da nefesimi. Ağır gelmişti bu kelime bedenime. Bütün uzuvlarım bir an da and içti bir daha çalışmayacağına. Kalbim isyan etti dudaklarıma. Dudaklarım utandı bu zamana kadar söylediği tüm kelimelere. Ve pişman oldu. Kendini affettirmek adına tekrar davrandı;

- Seni seviyorum.

Sarıldım ablamın bunca yıldır, bunca şeye direnen zayıf bedenine. Gözlerimi silmeye çalışan ablamın yaşlı gözlerinde gördüm acımaz zamanın neler yapabileceğini. O an zamana haykırdım. Dur! Dedim. Dur! Yalnız bir kerecik. Dur! Yeter bu ettiğin. Al canımı ama ablamı bırak!

- Bende seni seviyorum. Üzülme sen kuzum!

İçten söylemişti bunu. Üzüleceğimi bile bile yine de söylemişti.

- Gidelim buralardan abla! Uzaklara gidelim. Çok uzaklara. Mesela hayatın olmadığı bir yere ya da insanların olmadığı bir yere. Yaşamın olmadığı bir yere. Zamanın olmadığı bir yere. Yok mudur böyle bir yer ablacığım.
- Vardır elbet kuzum.
- O zaman gidelim ablacığım. Lütfen gidelim. Durmayalım daha buralarda. Belli ki bu hayat, bu insanlar, bu zaman denen acımasız varlık hiçbir vakit mutlu etmeyecek bizi. Durmayalım daha ablacığım. Bu acımasız zamanın bizi daha fazla acıtmasına izin vermeyelim. Sen ve ben. Yalnız ikimiz… Daha fazla ağlamanı istemiyorum ablacığım. Senin ağlamana yüreğim dayanmıyor.
- Bırakmaz kuzum. Bırakmaz peşimizi.
- Öbür dünyaya gitsek ablacığım! Oraya da gelir mi?
- Oraya gelemez kuzum. Yasak ona orası.
- O zaman gidelim ablacığım. Oraya gidelim. Bir dakika daha durmayalım bu acımasız hayatta, bu ruhsuz insanların arasın da. Boyun eğmeyelim bu umursamaz zamana!
- Kaçmak çözüm değil kuzum. Kaçmadan bulacak bizi o zamansız, yaşamsız ve insansız yer.
- Bulur mu dersin ablacığım?
- Bulur kuzum.



Mustafa YADİGAR