KIRMIZI GÜLLER BÖLÜM 21

• 8 Aralık 2011 Perşembe 22:22:05

Evin yolunu tuttu. Kapıya yaklaşınca dönüp arkasına baktı;Metin ona bakıyordu. El salladı ,Metin de salladı. Gülümseyip eve girdi.
Annesi, kardeşleri merakla onu bekliyorlardı.
"Hayırdır kızım, ne var , neler oluyor ?"
"Yok anne "diye olayları kısaca anlattı."Metin özür dilemek için gelmiş "dedi.
Akşama kadar işleri ile uğraştı .Kıyafetlerini yıkayıp ütüledi;ev işlerinde annesine yardım etti. Temizlik yaptılar.
İşleri bitince kardeşleri ile okul hakkında konuştular. Onlar kısa yoldan hayata atılmak istiyorlardı.
"Olmaz; hangi okulu isterseniz elimden geldiğimce okutacağım sizi."
Kızın aklında doktorluk vardı ama; çok uzun bir eğitim gerektirdiği için hemşire olmak istiyordu. O da yarı doktorluk sayılırdı. Oğlan ise işletmeciliği istiyordu.
"Tamam liseyi bitirin bakarız."
"Ama ablam; liseye başlamadan var hemşirelik ,sonra yükseğini okurum. Ne olur ben bu mesleği çok seviyorum."
"Tamam durun bakalım; bir araştıralım .O zaman yine konuşuruz ."
Pazartesi işine gidince kırmızı gülü masasında duruyordu. <İyi mesailer diye not vardı.>
Gülümsedi... artık alışmıştı kırmızı güllere...
Öğleye kadar yoğun çalıştı. Yemek saati gelmişti. Yemeğini alıp müdürün yanına oturdu.
"Afiyet olsun efendim."
"Otur kızım "dedi. Müdürle çok iyi anlaşıyorlardı.
"Size bir şey danışabilir miyim?T abi konu ne çocukların okulları hakkında; kız hemşire olmak istiyor, oğlan da işletme diyor.Ne yapmalıyım ? "
"Hemşirelik sınavları var ;yalnız ne zaman bilmiyorum, ben bir araştırma yapayım.Oğlanı da iyi bir liseye veririz.Sen üzülme bakarız çaresine."
"Sağ olun sizden başka bu konuları konuşacak kimsem yok."
"Tamam kızım ; hallederiz. Sen nasılsın ?"
"Ehhh... işte pek iyi sayılmam; beni buradan başka bir şubeye gönderme imkanı var mı ?"
"Niye ? Burayı sevmiyor musun?"
"Çok seviyorum ama... Leyla ile aynı çatı altında olamayız. Hele önceki olaydan sonra; benim içim rahat değil ."
"Anladım; o konuyu ben de düşündüm. Seni buradan kaydıramayız; iyi bir elemansın, belki Leylay’ı İzmir’e göndeririz."
"Nasıl olur? O zaman bana temelli düşman kesilir."
"Olmaz, biz onu düşünürüz .Oraya iyi bir karıyerle verdik mi ;sesi çıkmaz. sen onları kafana takma."
"Biliyorum da... içimde yine bir korku var. Dedikodudan çok korkuyorum; insanlar ne der ?"
"Hiçbir şey diyemezler.Sen işine bak; gerisini boş ver.Okul işleri ile de ben ilgileceğim.Hadi gel kahveyi birlikte içelim."
Odaya dönünce kahveleri geldi. İşlerden konuştular; yapılacakları ayarladılar .
Müdür çok memnundu."Aferin kızım, hem iyi çalışıyorsun ;hem de çok çabuk kavrıyorsun. Biz sensiz yapamayız."
Akşam olmak üzere idi... İş çıkışı marketten alış veriş yaptı.Hala dikkatlı harcıyor ,müsriflik yapmıyordu.Okul masraflarını düşünüyor, ihtiyatı elden bırakmıyordu .
Annesi gülerek karşıladı "Günün nasıl geçti kızım?"
"İyi anne, çalışıyoruz."
Çocuklar ablalarına sevinçle sarıldılar.
"Canlarım, okul işlerinizi müdür araştıracak.İnşallah istediğiniz olur."
Üç çocuk sarmaş dolaş olmuş sohbet ediyorlardı.Anneleri onlara gıpta ile baktı.
"Canlarım benim; Allah’ım evlatlarım sana emanet."dedi.
Günler geçip gidiyordu.Müdürün sayesinde çocuklar istedikleri okullara yazılmıştı.Kız yatılı okuyacak ,oğlan da iyi bir liseye kayıt yapılmış; okulların açılmasını bekliyorlardı.Çok heyecanlıydılar. Yeni okul, yeni arkadaşlar...
Selma işine devam ediyor çok seyrek Metini görüyordu. Leyla’yı İzmir’e müdür yardımcısı olarak göndermişler; ilk günlerde bile şikayetler gemliye başlamıştı.
"Böyle giderse biz bu şartlarda çalışamayız " diye elemanlar isyan etmiş
"Ne bu ya? Bilmediği halde bilginçlik taslıyor" diyorlardı.
Otoriter olan müdür olaya el koymuş; olayları bastırmıştı.
Selma yıllık izne çıkmış; çocukların kayıt işleri ve alış verişle günleri geçiyordu. Kardeşlerinin tüm ihtiyaçlarını almış,Kızkardeşini okula yerleştirmişti.Alışmak çok zordu;kız hafta sonları gelecekti.
Artık havalarda değişiyor akşamları hafif serinliyordu...
Selma çarşı Pazar dolaştığı günlerde birinin peşine takıldığını fark etmişti.Artık yalnız sokağa çıkmıyor; eve geç gelmemeğe gayret ediyordu.
Tatil bitmiş; işe başladığı gün gülü yine vardı masasında <Hoş geldin diye de not.>Selma gülümsedi;Metin’i uzun zaman olmuştu görmeyeli.
Müdür bey de gelince "Hoş geldin kızım, nasılsın? İznin nasıl geçti?"diye sordu.
"Eh fena değil ; çocuklar okullarına yerleşti.Size minnettarım, sayenizde oldu."
"Yok; önemli değil, hadi sana kolay gelsin.işin çok" dedikten sonra müdür gitti Selma da işine koyuldu.
Gene yoğundu ;günler yavaş yavaşta olsa geçiyordu.
Bir gün müdür Selma yı odasına çağırdı.
Misafiri vardı. Selma genci görünce tanımışı;bu kendisini takip eden beydi.Biraz sinirli
"Buyurun müdür bey "dedi.
"Bak kızım bu bey bir şirket adı söyledi.Oranın müdürü , ben şahsen tanıyorum.Seni görmüş ve tanışmak istiyor Rıza Bey bu da Selma Hanım; benim yardımcım."
"Tanıştığımıza sevindim efendim "diye elini uzattı Rıza Bey.
Selma görmemiş gibi ellerini arkasına koydu.
" Beyefendiyi biraz tanıyorum; epeydir beni izliyor. Acaba başkalarını takip etmek biraz ayıp olmuyor mu ?"dedi. Gözleri çakmak çakmak ; kızgınlığını belli ediyordu.

AYŞE KARAN

devam edecekkkkk