- 728 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
ŞAKŞAKÇILAR-V
TOPLUMCU YÖNETİM TÜRK İNSANININ KARAKTERİDİR.
Başarı değil başarısızlık, hatta ülkenin yıkıma sürüklendiğidir bize yansıyan.
Şakşaklar sahtedir.
Ülkemizin, değerli, yüksek karakterli halklar hamurundan oluşmuş değerli ve yüksek karakterli bir milleti/ulusu vardır.
Dış/ çevre baskı/etkileri ile aşındırılmasına izin vermemeliyiz.
Tuzağa düşmemeliyiz.
Bin yıl evvel atalarımızın yönetim anlayışına bakınız:
"Ülkeyi elde tutmak için, çok asker ve ordu gereklidir.
Orduyu sürdürebilmek için çok para ve zenginlik gereklidir.
Çok para ve zenginlik için, halkın zengin olması gereklidir.
Halkın zengin olması için doğru yasalar konulmalıdır."
Bunlardan biri ihmal edilirse dördü de ortadan kalkar.
Bu dört kural bozulunca da devlet çözülür/çöker"
M.S. 1069 Karahanlı Devleti- Yusuf Has Hacib/ Kudatgu Bilig
Burada eski Türk devlet yönetim anlayışı net olarak çıkıyor ortaya:
-asker millet,
-toplumcu/sosyal devlet,
-keyfilik yok, yasa hakimiyeti var.
Özümüz düzgündür, asalet, adalet, insaf vardır. Kadın erkek dengesi, onurlu insanlık anlayışı vardır.
Bozulma Niye?
Batıya taşındıkça devlet anlayışımız, bize uygun olmayan;
-İran,
-Arap,
-Bizans
-en sonda Batı etkileriyle bozuldu da ondan mıdır bu zor günlerimiz.
Müsadenizle
SON
YORUMLAR
Şeyh EDEBALİ'den Osman Gazi'ye Nasihat
ekinox tarafından. 18 Ocak 2006 Çarşamba 07:49:21
“Ey Oğul!
Beysin! Bundan sonra öfke bize; uysallık sana... Güceniklik bize; gönül almak sana.. Suçlamak bize; katlanmak sana.. Acizlik bize, yanılgı bize; hoş görmek sana.. Geçimsizlikler, çatışmalar, uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar bize; adalet sana.. Kötü göz, şom ağız, haksız yorum bize; bağışlama sana... Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana.. Üşengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana..
Ey Oğul!
Yükün ağır, işin çetin, gücün kıla bağlı, Allah Teala yardımcın olsun. Beyliğini mübarek kılsın. Hak yoluna yararlı etsin. Işığını parıldatsın. Uzaklara iletsin. Sana yükünü taşıyacak güç, ayağını sürçtürmeyecek akıl ve kalp versin. Sen ve arkadaşlarınız kılıçla, bizim gibi dervişler de düşünce, fikir ve dualarla bize va’dedilenin önünü açmalıyız. Tıkanıklığı temizlemeliyiz.
Oğul!
Güçlü, kuvvetli, akıllı ve kelamlısın. Ama bunları nerede ve nasıl kullanacağını bilmezsen sabah rüzgarlarında savrulur gidersin.. Öfken ve nefsin bir olup aklını mağlup eder. Bunun için daima sabırlı, sebatkar ve iradene sahip olasın!.. Sabır çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz. Ham armut yenmez; yense bile bağrında kalır. Bilgisiz kılıç da tıpkı ham armut gibidir. Milletin, kendi irfanın içinde yaşasın. Ona sırt çevirme. Her zaman duy varlığını. Toplumu yöneten de, diri tutan da bu irfandır.
İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir. Bütün fethedilmemiş gizlilikler, bilinmeyenler, ancak senin fazilet ve adaletinle gün ışığına çıkacaktır. Ananı ve atanı say! Bil ki bereket, büyüklerle beraberdir. Bu dünyada inancını kaybedersen, yeşilken çorak olur, çöllere dönersin. Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma! Gördün, söyleme; bildin deme! Sevildiğin yere sık gidip gelme; muhabbet ve itibarın zedelenir...
Şu üç kişiye; yani cahiller arasındaki alime, zengin iken fakir düşene ve hatırlı iken, itibarını kaybedene acı! Unutma ki, yüksekte yer tutanlar, aşağıdakiler kadar emniyette değildir.
Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli (korkusuz, pervasız, kahraman, gözüpek) derler.
En büyük zafer nefsini tanımaktır. Düşman, insanın kendisidir. Dost ise, nefsi tanıyanın kendisidir. Ülke, idare edenin, oğulları ve kardeşleriyle bölüştüğü ortak malı değildir. Ülke sadece idare edene aittir. Ölünce, yerine kim geçerse, ülkenin idaresi onun olur. Vaktiyle yanılan atalarımız, sağlıklarında devletlerini oğulları ve kardeşleri arasında bölüştüler. Bunun içindir ki, yaşayamadılar.. (Bu nasihat Osmanlı’yı 600 sene yaşatmıştır.) İnsan bir kere oturdu mu, yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur. Uyuşunca laflamaya başlar. Laf dedikoduya dönüşür. Dedikodu başlayınca da gayri iflah etmez. Dost, düşman olur; düşman, canavar kesilir!..
Kişinin gücü, günün birinde tükenir, ama bilgi yaşar. Bilginin ışığı, kapalı gözlerden bile içeri sızar, aydınlığa kavuşturur. Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı... Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli. Savaşı sevmem. Kan akıtmaktan hoşlanmam. Yine de, bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Fakat bu kalkıp-iniş yaşatmak için olmalıdır. Hele kişinin kişiye kılıç indirmesi bir cinayettir. Bey memleketten öte değildir. Bir savaş, yalnızca bey için yapılmaz. Durmaya, dinlenmeye hakkımız yok. Çünkü, zaman yok, süre az!..
Yalnızlık korkanadır. Toprağın ekim zamanını bilen çiftçi, başkasına danışmaz. Yalnız başına kalsa da! Yeter ki, toprağın tavda olduğunu bilebilsin. Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise, sessizliktedir. Bağırarak sevilmez. Görünerek de sevilmez!.. Geçmişini bilmeyen, geleceğini de bilemez.
Osman! Geçmişini iyi bil ki, geleceğe sağlam basasın.
Nereden geldiğini unutma ki, nereye gideceğini unutmayasın...”
nereden bakarsak bakalım bağımsız düşünebilme yeteneğimizi kaybettiğimizde başlıyor çöküntü
mandacılık sonucu işbirlikcilik çıkıyor ortaya. ve dünya çıkar çevrelerinin uydusu onlar merkezli dönüşümlere sahne bünümüz....müsadenizle tebrikler