sensiz olmaz... sen.. olmak.. olmamak... çıkmazdayım senin olmamanda yokluğunda kimsesizliğimde... kapkaranlık dünyam... yalnız uyanıyorum sabaha... badı-sabah üşütüyor beni...gözlerin yok gözlerimde...uyanınca boş duvarları izliyor gözlerim.. oysa gölzerini izlerdim her gecenin sabahında...onlara kapalı olsalarda dalardı gözlerim... kapalı gözlerinden görürüdüm yüreğini... oysa şimdi yoksun... her günümde yalnızim... tek başıma yapıyorum yapmak zorunda olduklarımı... yemeğimi sensiz yiyor sensiz yürüyor sensiz konuşuyorum insanlarla...hep yanımdaydın oysa... elimi uzatmadan da tutardım ellerini ellerimiz hiç ayrılmazdı çünki... şimdi ellerin... yok paltomun ruhsuz boşluğunda ellerim... anlıyorum evet yokluğunu anlıyorum ama çözemiyorum... dediği gibi şairin "anlamak çözmeye yetmez..." yetmiyor işte çözemiyorum sensizliği... durgun ben yok artık hep telaşlı hep ne yapacağını bilmeyen ben var artık... elim ayağıma dolaşıyor yokluğunda... gelmeyeceksin yoksun artık biliyorum... bütün geceler bana artık... ağlamalar... yanmalar... acı dolu aşk bana artık... sensiz sevdayı yükledim yüreğime... tek başımayım yine sen varkende tek kişi idim ben... ben..sen..=ben.. matematiğe mantığa aykırı olsada böyle... sensiz olmuyor...
sen...
olmak...
olmamak...
yüreğimdesin...