Âşığım demek çok kolay…

Sözünde durmak ve sadık olmaksa çok zor…

Aşk, sevgiden hem keskindir, hem de netamelidir, vesveselidir, hatarlıdır, vartalıdır. Bir bakarsınız insanı anında yoldan çıkarır, maşukunun nefret ettiği azılı bir düşman haline getiriverir.

Aşk insanı çoğu zaman mecaza hapseder, perde üstüne perde çeker, karanlıklar içinde hayalete çevirir.

Mecazi aşklar âşıkı aldatır, boğar.

Dünya mecazdır, gölgedir. Dünyevi aşklar, mecazla gölge ile boğuşmaktır. Asıla erememektir. Asıl olmasa, gölgenin ne işi var?

Âşık maşukuna “Sana canım feda!” der kolayca…

Ya iş sözünde durmaya gelince…

Mecazi maşuklar, gelip geçici şeyler, gölgeler sevilmeye, can feda edilmeye layık mıdırlar?

“Seviyorum, deli gibi âşığım” diyenlerin çoğu yalancıdır, mecazi aşkın kabuğunu kırıp çıkamayan riyakardırlar.

Âşık gerçekten âşıksa, izin verildiği kadar sevmeli, asıl aşka layık olanın hakkını gasp etmeye kalkışmamalı. Mecazi olana bağlanan, gölgelere takılıp kalan hem gâsıptır, hem mağsuptur.

Mecazi aşklarda belki aşılması gereken çöller, delinmesi gereken dağlar vardır ama, asıl aşılması ve geçilmesi gereken yer maşukun gönlüdür. Eğer onun gönlünü delip, aşkına bulanıp geçtiysen kurtuldun, Hak ve hakikate ulaştın, eğer orada takılıp kaldıysan boğuldun demektir.

Âşığım demek çok kolay…

Sözünde durmak ve sadık olmaksa çok zor…

Âşık ile maşukun yolu bir, Hak ve hakikat olmalı…

Maşuk Cennet yolunda… Rehberi Hak ve hakikat...

Âşık Cehennem çukurunda… Gölgeler, oyunlar, perdeler, vartalar…

Dedim ya! Âşığım demek çok kolay, sözünde durmak çok zor. Bir zaman sonra; “Haydi herkes kendi yoluna!” denecekse, “Deli gibi âşığım” diyenlerin çoğu yalancıdır, riyakardır.