ilkel bir hayalperestlik yollara dökülmüş,işin içinde kendini anlatamamada var tabi,onun yanına çaresizligi koyun, ne gece ayın ışıltısı tanır sizi ,ne sıcak bir yuvanın kapı tokmagı,sanmayın herşey dogal yaşanıyor ,ölüm bile sıra dışı artık. yanlızlık çekip çevirmiş
alıp götürmüş neşeyi, en çaresiz arayışlar koynumuzda ürkek bekliyoruz günü,sevdik diyemiyoruz kendimize yaklaşamıyoruz.
gereksiz faturaları var yaşamın ödeyemiyoruz ,şiirlerinde anlamı olmuyor ,en kötüsü,şiir garipce kalıyor gecesinde, haydi gidelim diyecek kimse yok artık,kapısını çalacagım karanlıktan öte,ışıltılar ölüleri tanımaz tutmaz ellerini korkunun,her şey göröceli kavgalarda,gereksiz unvanlara tutsak zavallılar,özledim demekte nafile,niçin diye sormakta,sevdayı.onun içindir belki en ırak yitik kadınlara özlem çıplaklıklarda arayış özgürlügü.köhne duvarların arasına saklanış ondan.kimler hataırlar bilemiyorum vakitsiz ölümlerden yitenler bizim sevgililerimiz.biziz bu toprakların tozunda harmanlaşan.gün dogumlarında olasıdırya güneşin ısılganlıgana kanıp koşan biz.belki onun içindir arnavut kaldırımlı küçelerden kalan ayak izleri en yırtık hayalcelerde tüketir ömrü.onun içindir kırılgan sevişmelerinde yenilgide aşk.ölüm onun içindir kapısında tokmakumudun.

















kalan