Bir aşk için yapılabilecekler nelerdir, bunun bir listesi varmı bilmiyorum. Sanıyorum herkes aşkını yaşarken kendi bildikleri doğrultuda savaşını yapıyor ve mucadelesini veriyor. Ben savaşmayı seven biri değilim mücadele etmeyi unutalı uzun zaman oldu. Aşk için yapabileceğim tek şey var o da kanımın son damlasına kadar sevmek. Karşılık bulamıyorsam yada yeteri kadar sevilmiyorsam ki bunun bir ölçüsü varmı bilmiyorum. Mutlaka kendi eksikliğimdendir..diye düşünürüm hep. Bu yüzden içim hiç rahat olmaz. Gitmeye karar vermişse zaten gidecektir bana ona yol açmak düşer, engel olmak değil. Tabiiki gönül kalmasından yanadır ama belkide gitmesi gerekiyordur. Eğer biten duygularsa bahaneler bir işe yaramaz. Kendimi ecel köprüsüne assam da, giden asla geri gelmez.

Bazen insan isteyerek yada istemeyerek bazı hatalar yapabilir. Yaptığın şeyin iyi bir şey olduğunu sanabilirsin ama bu dışardan nasıl göründüğüne bağlıdır. Yani kaş yaparken göz çıkarabilirsin. Aslında insan sevgide ve duyguları yaşamakta özgür hissetmeli kendini. Burada nasıl davranmalıyım, şurada nasıl konuşmalıyım, keşke şunu yapmasaydım, keşke öyle demeseydim ler..varsa bir ilişkide bir şeyler yanlış demektir. Aşk’da kontrol olmaz, kontrol varsa eğer baskı var demektir. Bu da aşkı yaşamana engeldir. Her an kaybetme korkusuyla yaşayamaz insan. Seven sevdiğinin hatalarınıda sever, onu olduğu gibi kabullenir. Yaptıklarında yanlışlar bulabiliyorsa zaten sevgisini sorgulamak gerekir. Seven sevdiğini yapamadıklarıyla değil, yapmaya çalıştıkları ve gayretiyle değerlendirir.
Hayatı ıskalama luksumuz yok evet ama kaçırdığımız ve yaşamak için geç kaldığımız o kadar çok şey var ki. Bunu anladığımız zaman işte sınır tanımıyoruz çünkü zaman daralmıştır artık. Herşeyi hızlı yaşamaya başlarız bir an da olsun bitsin isteriz ve bu isteklerimiz gerçekleşmeyince hayal kırıklığı yaşarız. Oysa sevgi emek ister güven ister ve belli bir süreçten geçer. Bu aşamalarda sevgiyi ve kendimizi yıpratırız sabır gösteremeyiz nedense.

Ayrılma vakti geldiğinde acılarımızla yeniden başbaşa kalırız. Kabullenmek istemeyiz bittiğini. Oysa hala içimizde taptazedir aşkın "güneş çiçeği". Doyamadan gözlerine bakmaya, bir tek kelamına hasretken hala o sizi yanlızlığınıza terkedip gitmiştir çoktan. İşte tek sadık dostunuz olan yalnızlığınız yine yanı başınızda size bakmaktadır öyle mahsun, öyle boynu bükük. Endişeden büyümüş iri gözleriyle sizi kucaklamaya hazırdır, her zaman olduğu gibi. Zaten hep böyle olmamışmıdır geçmişte de. Hep birilerini seversin, bağlanırsın, alışırsın, onunla yepyeni bir dünya kurarsın kendine. Ve ne zaman biri gitmeye kalksa senden panıklersin, geri dönersin yalnızlığına. o orada hep seni bekler çünkü bilir bir gün ona döneceğini. Bir rafta duran kitapların kapağını açacağın günü bekler sabırsızlıkla. Sokaklar hasrettir ayak seslerine ve bekler hep kulağı sesde.

Kendinle başbasın işte yüreğinin sesini dinle. Daha önce nasıl başardıysan ayakta kalmayı ve yıkıldığın yerden kalkmayı, işte yine aynen öyle tutunarak acılarına dimdik duracaksın ayakta. Seni öldürmeyen dert güçlü yapar unutma. Elbet bitecek "güneşe hasret günler" ve yeşerecek kurak topraklarda güneşin çiçekleri. İnsanlığın var olduğu ilk günden beri Aşk vardı ve var olacak. Pes etmeyeceksin asla umut etmekten vazgeçmeyeceksin. Bir kere sevebildiyse yüreğin, yeniden sevecektir, yeniden güvenmeyi öğrenecektir. Sen yeter ki bu yolda hep bir adım önde ol. Sevmekten asla korkma acıtsada içini..Yeşertmelisin Güneşin Çiçeklerini.

Sevgiyle


Dil-ruba

06 Aralık 2011 01:35