HAZAN MEVSİMİ

• 4 Aralık 2011 Pazar 22:53:14

Yaprakların yeşilden açık yeşile ondan da sarının tonlarına doğru değişip en sonunda da kendini toprağın bağrına teslim ettiği bu mevsimin, son günlerini de geçmişte bıraktık. Ortalığın kendini kar kokusuna emanet ettiği bu anlamlı ve gizemli mevsimin, insanlar üzerinde ve özellikle gece insanları üzerindeki önemi tartışmasızdır. Humuslu toprakla bir olup bedenini ona emanet eden yapraklar üzerinden anlattığımız bu mevsimi, hayattaki en derin dilim olarak görüyorum.
Hazan, sadece ağaçlarda ya da envai çeşit bitki faunasında gerçekleşen sınırlı bir durum değildir.Onun bizlerdeki yansıması daha derindir,ama genellikle insanın yaşlılığını çoğunlukla hazanın gelişiyle ifade etmeye meyilliyizdir. Bu zaten olması gereken de değil midir ki...Tohumcuklardan çiçeğe bir değişim geçiren bitkilerin yaz boyunca gençliğini yaşayarak yapraklarını savurduğu bu dönem, üzüntülere evrilecek,solacak ve bir sona uğrayacaktır.Akarsuların bile daha sesli ve kulaklara doğanın sesini hissettirerek aktığı bu sonbahar mevsimi, bir anlamda hayal kırıklıklarının ve umutsuzlukların da ifade edildiği,kaşılık bulduğu acılı bir kavramdır.
Hiç kimse, bu süreci yaşamaktan kendini azad edemez,belki de buna kalkışmak bir anlamda safdillik de olabilir.Gözyaşlarının göz pınarlarında donmaya başlayarak aktığı bu mevsim,platonik aşkların,ihanetlerin,çaresizliklerin,pişmanlıkların,dertten bitap düşmenin de anlam bulduğu gizemli bir dönemdir.Sonbaharı insanlara indirgediğimizde;babaların, annelerin,sevilen değerli dostların çoktan toprakla bütünleştikleri,geri kalanların ise gidenlere derin bir özlemle bağlı oldukları, onlara kavuşma adına ölümden dahi endişe etmemeye başladıkları,orta yaşlıların yüzlerinde okunan dinginliğin adıdır.Sevilen ve kavuşulamayan ,bir sevda olarak yüreklerde kalan derin aşkların torunlara anlatıldığı,anlatılırken de geçmişin hatırlanmasının kişide oluşturduğu hüzünlü ve derin bakışlı izlerin meydana çıktığı anın adıdır da sonbahar.
Artık çoğu şey sorgulanmamaya,kadere isyan etmenin onu kabullenmeye dönüşmeye başladığı anlardır hazan. Yollarda yürürken bakışların birden bulanıklaştığı, derinden anlam bulduğu dönemin ifadesidir,hazan... Bazen duygusallıkların hat safhaya çıktığı,kalp kırmaların çoğaldığı,anlaşılmıyorum duygusunun katmerleştiği,çocuk gibi davranıyorsun ithamlarının yükselmeye başladığı mevsimdir de o... Gelen bayramlarda sandıktan geçmişte yaşananları hatırlatan anıların,işlemeli yazmaların çıkarıldığı, rengi sararmış fotoğrafların gözyaşlarıyla ıslandığı döneme de bizler sonbahar deriz.
Yürekte bir burukluk,çaresizlik,solgunluk,bitkinliğin borcunu ödemenin verdiği bir donukluk, yüzlere öyle işlemiştir ki,her babayiğit buna çare bulamaz.Ellerin sertleşmişliğini,anın yorgunlığunu bu asırlık yüreklerde her zaman bulabilirsiniz...Öyle içtendirler ve kabullenmişlerdir ki hayatı,artık sıkıntının onlara istediği zaman toslama hakkı vardır;bundan kesinlikle gocunmaz ve acı duymazlar;ne yapsın masum bedenler...Bir de bu asırlık tecrübeleri huzur evi denen yaşanılmaz ve katlanılmaz mekana kendi rahatlıklarını artırmak adına kilitleyen ruhu kermeleşmiş ve kendine insan demeye utanmayan öyle sayıda, can taşıyan robotik bedenler de vardır ki,onları anlamak için asla uğraşmayacağım.
Her ne yapmış olurlarsa olsunlar,insafsız bir şekilde dört duvarın ardına sıkıştırılan bu acı dolu melekler, bunu hak etmiyorlar diye düşünüyorum...Kendi geleceklerinin de evlatları tarafından böyle olacağını kavrama sıkıntısı taşıyan bu asit yemiş,uyuşmuş beyinler;umuyorum ki, inanma sıkıntısı yaşıyorlardır...Yoksa, kim anne babasını, bir yetimi,çaresiz kalmış birini binalarda hapsedip de sonsuzluğu tartışmasız olan diğer evrende cehennemin odunu olmayı aklına getirmeyi unutur ki....Yazıklar olsun,yazıklar olsun,yazıklar olsun;Allah affetsin...
Hasan BİNBUĞA K.MARAŞ/ELBİSTAN 22:35 04/12/2011