ADIMLAR

• 2 Aralık 2011 Cuma 13:46:28

Bir iki üç beş……bir iki üç beş…..koğuşumun karanlık zindanında adımlarım bu sayılardan ibaret.Birbiri ardına kovalanan adımlar. Düşünü yorumda:Çinliler su damlasını Fransızlar da sessizliği keşfetmiş.Bende çaresizliği keşfetmek üzereyim.çırpınışlarım,çığlıklarım,kaçma teşebbüslerim,aklımın zihnimin özgürlüğe ulaşamadığı çaresizlikten bahsediyorum.bir an için beni bu müebbet cezasına oturtan insanları düşündüm.Mahkeme salonuna girerken her yeri kırmızıya kaplayan duvarlar sanki daha başlangıçta yenik duruma düşmeme sebep olmuş.Bir dirhem iki çekirdek giyinişim,sinek kaydı tıraşım bile savcıyı etkilemiş gibi durmuyor .Sanıklar tek tek kürsüye çağırıldı ,jüri kararını vermek üzere avukatım bu işten sıyrılacağımı söylese bile bana inandırıcı gelmiyor.O bir seksenlik boyu koca elleri ve kırmızı pelerini ile savcı hükmümü kesti.müebbet kürek cezası.İşte bu kısa hikayede ki gibi değil mi: çaresizliklerimiz.umudumuzu kestiğimiz ,yarıda bıraktığımız,olaylar karşısında bir daha devam etmediğimiz,isteklerimizi gem vuran karşı davranışlar karşısında vazgeçtiklerimiz.
Bence insan yinede tüm çaresizliklere rağmen devam etmeli yoluna.İnandıkları için peşinden yinede gitmesini bilmeli.Düşünsenize bir kere en yakın arkadaşınızın size tavsiyelerde bulunup ‘’BU DA GEÇER ARKADAŞ’’demesi sanki hiçbir acının geçmediği hiçbir şeyin çözümlenmediğini kabullenmenizi sağlayan durumları. Nedir bizi bitiren bu çaresizlik.Gerçekten bütün uğraşlara rağmen son nokta bu mu deyip noktaladıklarımız.’’İŞTE BOŞ VER ‘’deyince kendi yalnızlığımızın çaresizliğinde mi: olucaz hep.Bence her zaman bir çıkış vardır her zaman özgürce kirişleri kırdığımız ,acılarımızla devam ettiğimiz,bitmiş sevgileri tekrar kazandığımız,bizi seven çevrelere tekrar girişimiz,tekrardan bağlandıklarımız,hatalarımız yüzünden tekrardan ayni işte devam edişimiz,bir anlık sinirle terk edip gittiklerimize bile dönüşlerimiz her zaman olucak.bence bu çaresizlik degil.sadece unutmak istediklerimiz.