Yıl 1962.
Amca oğlu ile,bir odada kalarak ortaokula devam ediyoruz.
Babalarımızı ikna edip gömlekciye götürdük.
Ben,açık mavi ve çizgili,amcaoğlu biraz daha koyu çizgili gömleklik kumaşından beğenip terziye ölçü aldırdık.
Terzinin gömlekleri dikeceği günü sabırsızlıkla beklemeye başladık.
Gömleklerimiz harika dikildi.Terziden alıp giymeye başladık.
O zamanlar konfeksiyon olayı yok.
Takım elbiseye ihtiyacın mı var?
Kumaş alıp terziye diktireceksin.
Paltoya ihtiyacın mı var?
Kumaş alıp terziye diktireceksin.
Topu topu iki gömleğimiz var.
Bir hafta ,devamlı giydiğimiz gömlekler kirlendi.Kirlenmiş gömlekleri itina ile leğende yıkayıp kuruttuk.
Terzinin verdiği gibi düzgün değil,kırış kırış duruyorlardı.
Komşudan,kömürle ısıtılan ütüyü rica ederek aldık.
Kömür alacak paramız olmadığı için,içinde odun yakarak ütüyü ısıttık.
Yuvarlak , tahta yemek sofrasını yere serdik.Ütü masamız olmadığı için , onun üzerinde ütüleyeceğiz.
Amca oğlu ütüyü gömleğe değdirip çekmesi bir oldu.
Gömleğin sağ ön tarafı ütünün ucu ile kavruldu ve rengi sarardı.
Eyvah ben ne yaptım diyerek sigara üstüne sigara yakmaya başladı.
Bir iki haftadır ,kar kıştan köyden gelemeyen babası bu hafta gelecek,
-Bakayım gömleğin güzel dikildi mi diye sorduğunda ne diyecekti?
Durumu nasıl kurtaracağımızı düşünmeye başladık.
Sararan yeri tekrar yıkayıp kuruttuk.
Bakıldığında kabak gibi belli oluyordu.
Gömleğin arka tarafında sararma olsaydı,(v )yakalı kazakla gizlemek kolaydı.
Gömlekleri aynı renk ve desen alsaydık,benim gömleğimi giydirir teftişi atlatırdık.
Aklıma bir fikir geldi ve Eureka...Eureka diye haykırdım.
Amca oğlu buluşumu merakla bekliyordu.
-Gömlekten artan kumaşı , terziye götürüp ,sararan yerin üstüne bir cep daha dikmesini şöyle.
Yerinden fırladı.Bana sıkıca sarılıp öptü.
Mehmet sen bir dahisin dedi.
İbrahim amca köyden geldi.
Amca oğlunun ceketinin önünü açarak,
-Aferin,terzi güzel dikmiş dedi.
Teftişi anlımızın akı ile atlatmıştık.
Bilenler dedilerki,kömürlü ütü direk kumaşa temas ettirilmez,araya ütü bezi koyularak ütü yapılırmış.
Ne elbiselerimizi ütüleyecek annemiz, ne kömürlü ütümüz,ne de ütü bezimiz vardı.

Mehmet aktaş
Teknik öğretmen