Gözlerin arar bazen onu arkanı döndüğünde , onu görüceğini sanarsın. Beynin oyun oynar sana göremiyceğni bilirsin ama inanırsın. Çok geçmeden ellerinde üşür hep elin üşüdüğünde o aklına gelir senin ve mesaji belirir kafanda.
Demişsindir elbet ona ’ üşüyorum sevgilim diye ’ oda demiştir elbet sana ’ ben olsam ısıtırdım seni sevgilim ’ diye. Deriiiin bi of çekersin ama nafile.

Geceleri uyumazsın bazen çünkü gece karanlık değildir aslında. Tüm gerçekleri aydınlatır saf ve temiz bir şekilde. Koyunca kafanı yastığa , aklına gelir sen istesende istemesende. Düşünürsün saatlerce gözlerin tavana dikilmiştir boşlukta gibi hissedersin o an. Keşke ona el uzansada o boşluktan tutsam ve kurtulsam diye ümit edersin ama nafile. Sonra anlarsın imkansiz olduğunu dolar gözlerin kafanı gömersin yastığa başlarsın ağlamaya. Kimse duymasın diye sessizce hıçkıra hıçkıra.

Içip unutmak istersin onu ama alkol daha çok hatırlatır onu sana. Sonra başlarsın bağirmaya ; niye lan niye ben diye. Oysa bilmezsin senin gibi milyonlarcası olduğunu. Hep hatayı onda ararsın sen ayrılmiş olsan bile onu suçlarsın , eğer kendini suçlarsan ölüme kadar gider yolu o yüzden devamlı onu suçlarsın. Ne kadar küfredersen et ona ne kadar nefret edersen et ondan duyduğnda adını ve hissetiğinde kokusunu kalbin cız eder. Sevmiştim dersin ama gururlusun ya takmiyormuş gibi yaparsın. Onu gördüğün an o başka biyere bakarken bir saniyede olsa dönüp ona bakarsın sonra o görmesin diye kaçırırsın gözlerini. Her dinlediğin şarki onu hatırlatır sana o senin söyliyemediğin şarkındır aslında. Hergün onunla uyuyup onunla uyanırsın o senin gecen ve gündüzündür aslında. Aynaya baktığnda kendini değilde onu görürsün , o senin aynaya baktığında göremediğin gercek yüzündür aslında.

Artık sen , sen değil o kokuyosundur. Ne kadar inkar etsende kokusu kalmıştır vücudunda. Sonra başkalarını sokmaya calışırsın hayatına sırf unutmak için ama ona benzemeyen herkes sana onu daha cok hatırlatır. Sırf onun gibi bakmadığı onun gibi kokmadığı için ayrılırsın ve sonra bir banktasın. Ellerin saçların arasında kafan bakarken yere bir kaç damla göz yaşı akıtırsın. Sesini duyarsın gözyaşının çünkü ona akan her göz yaşı değerlidir ve akıtılması zordur. Ağlarsın ağlamak çare değildir ama tutamazsın kendini bakarsın bir sağına birde soluna , göremeyince onu bir titreme gelir içten ve bir soru belirir hem kafanda hemde kalbinde ’ Ben şimdi napıcam ? Söylesene aşk ! ben şimdi napicam ? Kanserin bile tedavisi varken onun yokluğunun neden tedavisi yok ? Söylesene be söylesenee !