“Saat kaç?”
“Yedi!”
“Erken mi, geç mi?”
“Başkaları için er mi, geç mi bilemem; ama benim için iki duble keskin içkinin vaktidir, değil mi Frezya?..”
“İçme!”
“İçmenin vaktidir be yavrum!.. Her zaman aşka geç kalmış olan ben, eğer sarhoşluğa vaktinde erişemezse ölür vallahi!”
“İç!”
“Sen de iki satır mırıldan hele.. . Gölgeleri indir suya, kuşları uykuya yatır, gurbeti duyur, akşamı getir yine!”
“Bu gece söyleyeceğim, söz… Hem de senin için.”
“Başlatma geceye, akşam şarkısı akşam söylenmeli, şart mı mikrofonla saz heyeti.”

“Saat kaç?”
“On!”
“Ben kalkıp hazırlanayım, birazdan sahneye çıkacağım.”
“Bu gece son olsun… Sesini sahneye, nağmeleri kemana bırak, gidelim buralardan… Şu yan masadaki adam niye bakıyor sana?”
“Baksın, ben bakmıyorum ya!”
“Bakmasın, yalnız ben bakmalıyım sana… Söyle bana, gözlerin neden bu kadar çok yeşil, saçların neden çok siyah, yazık değil mi diğer kadınlara, bu kadar güzellik çok değil mi?”
“Nereye gidelim?”
“Denizin olduğu yere… Deniz olmalı ki sahilinde de küçük bir ev olsun, küçük bir ev olmalı ki küçük bir bahçesi olsun, bahçesi olmalı ki iki ağaç olsun, iki ağaç olmalı ki sana salıncak yapayım…
“Önce sevdiğini söyle!”
“Asla söylemem, kime söylediysem sevgimi alıp gitti, ya sen de gidersen!”
“Gitmem!”
“Gidersin!”
“Yeter artık, içme!”
“Billahi gidersin sen de… Hem de akşama doğru gidersin, gecelere karışırsın, sesin de kaybolur nefesin de!..”
“Hadi söyle, seni seviyorum Frezya, de!”
“Şu adam sana neden bakıyor?”
“Baksın, ben sana bakıyorum ya!”
“Sahnede giyindiğin elbisenin yırtmacı çok fazla.”
“İstediğin gibi giyinirim, bana sevdiğini söyle!”
“Gidersin!”
“Gitmem, bana sevdiğini söylersen, gitmem!”
“Söylemem!”

“Saygıdeğer misafirlerimiz, hepiniz hoş geldiniz… İlk olarak, güftesi Vecdi Bingöl’e ait, Saddetin Kaynak’ın hicâz makamındaki bestesinde, enginde yavaş yavaş günün akşamını soluduralım... Sonra da isteklerinizi seslendirelim!..”
“Şu kağıdı Frezya’ya ver!”
“Alkışlarınız için teşekkürler… İlk istek şarkımız, seni seviyorum… Çok özürdilerim ama ben böyle bir şarkıyı bilmiyorum ki!.. Bunun yerine şu şarkıyı gönderelim beyefendiye… Bir yerde ümit biter, solar laleler güller, aşk yalan inan buna, perişan hep gönüller… Ayrılmalıyız artık…”