Anlam'sızım

• 24 Kasım 2011 Perşembe 02:58:29

Tek taraflı bir infial haliydi aslında hissedilen
yanma derecesi ileri düzeyde kurtarılamayan
terazide eşitmiş gibi görünen (varsayılan)
ağırlığı hiçbir zaman eşitlenmeyen
kelimeleri hecelere bölümünde asla anlam bütünlüğüne ulaş(a)mayan
ve hiçbir zaman çoğalmaya azmettiremediğim
anlamsız,gereksiz anlamlar toğluluğuyduk biz seninle..

Yani hiç; bu yeryüzünde varolamayan
Yani hiç! bir yeri-yurdu bulun(a)mayan
Bütün anlamlardan uzak
anlam ve anlatma çabalarım
hep kendime yeni bir tuzak
hiç bir şiirde,yan(a) yana ol(a)mayan
sonuna noktasında dahi gel(e)meyen
yaklaşılması imkansız,tehlikeli menzillerin yasak..

Anlam’sız(ım): saçma-sapan bir şeydi..k biz seninle..

Çünkü hep uzaklardaydı gözün
boşuna yanma ihtimaliydi sözün
keza; çok geç artık geçmişti zaman
hep olmazlarda, olamayızlarda
olamayışlarda,yerine oldurululamayışında
hep bu yüzdendi..
ve benim; yersiz-gereksiz çabalarım
dumansız, sadece içten yanışlarım..

Ah bu ben..
Ah bu uslanmaz yürek sesim
ah ben seni; hangi uzak uçurumlara salsam
atsam da ebediyyen artık kurtulsam..

Aynı bıraktığım gibisin,hiç değişmeden duruyorsun;
renklerin, kızgınlığın, soluğun bile aynı işte..
Gittin farzettiğim her zaman dilimi
kendi içinde bölünerek çoğalmakta
yokluğun gibi, hiç kabul etmediğin özlemler gibi..
Senin gibi diyemiyorum, diyemiyorum işte
sen diye, biri bile değilsin artık..

Cümlelerim bile sensiz olsun,
hiç oluşmasınlar istiyorum artık!
Kalbi karıştırmadan, kanatmadan kalemim..
Anlıyor musun..? !

Feyza ’muhurlu’

Bir eflatun..
04 -09-2011/04:50 Ayvalık