Öğretmenliğimin İlk Yıllarıydı
Üniversiteyi bitirdikten sonra Hatay’ın Dörtyol ilcesine Türkçe öğretmeni olarak atanmıştım.Mesleğimi ve memleketimi çok seviyordum.Aksi halde hiçbir kuvvet beni ailemden koparıp,Anadolu’nun küçücük bir kazasında tek başıma yaşamaya mecbur edemezdi.
Annem babam üzerime titrerdi.İtina ile onların ilgisi sevgisi,şefkatiyle yetiştim.Artık memleketime çalışma zamanı gelmişti.Enerji dolu,duygulu,hassas bir genç kızdım.Pembe hayallerle dopdoluydum.Atandığım yere biran önce gitmek için sabırsızlanıyordum.
Ailem beni ,yaşlı bir teyzenin yanına, pansiyoner olarak bırakıp gitti.Burası tahtadan panjurları olan,her türlü konfordan uzak,basit bir odacıktı.Mutfağı yoktu,tuvaleti yolun öbür ucundaydı.Biraz hüzünlendim.Ağlayarak ailemden ayrıldım.Artık,kaderimle baş başa kalmıştım.Ne kalacağım yer,ne yiyeceğim yemek; Hiçbirisi sorun değildi.İdeallerim önemliydi…
Okulun ilk açıldığı günü hiç unutamam.Çocuklar gibi heyecanlıydım.Yüzlerce öğrenci, gözlerimin içine bakıyordu.Kalbim kuş gibi çarpıyordu. Umutla bakan gözlerinden benden ne beklediklerini biliyordum.Günler birbirini kovalıyordu.Okuluma ve öğrencilerime çok alışmıştım. Bunun dışında hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu.Gençliğimin bütün heyecanıyla,ideallerimi gerçekleştirmek için çırpınıyordum.
Ak deniz in gök gürültüsü ve fırtınası meşhurdur.Gündüzleri çocuklarla oyalanıyordum.Geceleri rüzgarın etkisiyle tahta panjurlar duvara vurdukça,korkudan yüreğim ağzıma geliyor, yastığın altına kafamı sokup gün ışımasını bekliyordum.
Okula ilk başladığım günden beri öğrencilerin fakirliği dikkatimi çekmişti.Çoğu yakın köylerden geliyordu.İçim acıyordu.Okulda resim öğretmeni henüz yoktu.Gönüllü resim derslerini kabul ettim.Girmem gereken ders saatlerinden fazlasıyla çalışıyordum.Son sınıflara yağlı boya sulu boya tablolar,bez üzerine çalışmalarla, resim yapmayı sevdiriyordum.Nihayet yıl sonunda,o zamana kadar,orada alışılmamış bir yenilik yaptım.Resim sergisi açtım. Beni orada herkes resim öğretmeni olarak tanıyordu. Askeri garnizon,salonunu bize tahsis etmişti.Bir yıl boyunca çocukların ve benim el emeği göz nuru yaptığımız tablolar teşhir edilecek ve açık arttırmayla satışa sunulacaktı.
Nihayet beklenen gün geldi.Salon ,oldukça kalabalıktı.Fakat böyle bir şeye alışık olmadıkları için hiçbiri,tabloları satın almaya yanaşmıyor,izleyip geçiyordu.Heyecanlı yüreğim tir tir titriyordu.Bunca emekler ve umutlar boşa mı gidecekti?.Gözlerimden akan damla damla yaşları kimse görmesin diye saklıyordum.Masum ve muhtaç öğrencilerimi düşünerek,mikrofona sarılıp ağlayarak etkili bir konuşma yaptım. Biraz sonra tablolar hızla satılmaya başladı.Gözlerime inanamıyordum..Masanın üzeri paralarla doluyordu.Bu sefer sevinçten ağlamaya başlamıştım.
Toplanan paralarla, sınflardan seçtiğim 140 öğrencinin ihtiyaçları giderilmişti.Çok sevinçliydim.Artık okula gelirken üşümeyecek ve ıslanmayacaklardı.Onlara faydalı olmanın mutluluğunu duyuyordum.
Aradan yıllar geçti.Birkaç yıl önce;Rahatsızlığım nedeniyle,Ankara Hacettepe Hastanesindeydim.Arkamdan beyaz önlüklü bir genç bana doğru koşuyordu. Öğretmenim diye elime sarıldı.Tanımıştım.O öğrencilerimden biriydi.
-Öğretmenim,ne güzel duygular aşılamış,ne güzel yetiştirmişsiniz bizleri…Çok etkilenmişim.Sizi hiç unutamadım.Ben de fakir hastalarımla çok ilgileniyor onlara ücretsiz bakıyorum . Dedi.
O anda hastalığımı unutmuş,her yanımı manevi bir haz sarmıştı.Artık hiçbir yerim ağrımıyordu.Gözlerimden iki damla sevinç gözyaşı damladı.
Diyebilirim ki…Hayatımın hiçbir döneminde,o günkü kadar mutlu olmamıştım.
Ülkü Ahıska
YORUMLAR
idealleri uğruna, savaşmak gibidir yaşam.
ideallerinize uygun düşmüyorsa yaptığınız iş eğer,
hiç yapmamak çok daha evladır.
tebrikler öğretmenim
ellerinden öpüyorum
nice saygılarımla
gül peri
Sağlıcakla kalın
gül peri
teşekkürler,Çok güzel ,çok duygulu ve de gurur verici bir yazıydı yüreğiniz daim olsun
Eski bir yaziniz ama yeni okunuyorsa yenidir degilmi...Bu yaz sicaginda icimi serinletti yaziniz.Cocuklugumd ailk okul ogretmenim geldi gozlemrinin onune,kutlarim guzel bir aniydi.cefakar ogretmenlerimize selam olsun...saygilarimla...
gül peri
Sayfamı ziyaretiniz beni mutlu etti.Duygu paylaşımınız için teşekkürler.Sağlıcakla ve mutlu kalın.
Merhabalar, geçmişteki bir anınızı paylaşmanız harika...Öğretmenlik kutsal bir meslek...Ben emekli bankacıyım ama aklımda hep müzik öğretmenliği kalmıştır...Karşılıksız sevgiden bahsederiz bunu savunuruz...İşte bence öğretmenliğin en çarpıcı yanı sanırım KARŞILIKSIZ VERMEKte saklı. Başka meslek kollarında olduğunuz zaman zamanınız dolunca hemen emekliliği düşünüyorsunuz oysa öğretmenlikte bu geçerli değil ...Eğitimci olmak biraz da mesuliyet istiyen bir konumda olmayı gerektiriyor......Yaşam içinde daha dikkatli daha pozitif olmak şart...
Kutluyorum...
Saygılar.
gül peri
Sayfamı ziyaret edişiniz ve duygu paylaşımınız beni çok mutlu etti.
Teşekkür ediyorum.
çok güzel tablolar çizmişsiniz ki yıllar sonra içindeki bir renk sizi hastanede yakalamış... güzel yazınızı ayrıca kutlarım...
gül peri
Sayfamı ziyaretiniz beni çok mutlu etti.
Teşekkür ediyorum.
efendim yazınızı beğenerek okudum duygulandım gözlerim doldu harikaydı öğretmenim
saygılarımla
gül peri
Duyarlı gönlünüz dert görmesin Bekir Bey.
Selam saygılar.
Değerli meslektaşım,ben de yıllar önce doğuda bir dağ köyüne Türkçe öğretmeni olarak atanmıştım.Yol,su ,elektrik yoktu.Yıl 1987.Çocuklar o dondurucu soğukta yarı çıplak geliyordu,için acıyordu,derter kalem bile yoktu.Ben de sizin gibi bir şeyler yapmaya çalıştım ama yöre halkı çok yoksul olduğu için kimsenin elinden bir şey gelmiyordu.Şubat tatilinde memlekete gidince bir çuval yün aldım,apartmandaki bütün komşular ki 18 daire vardı,herkes bir şeyler ördü,kıyafet,ayakkabı verdi.Esnafları dolaşıp öteberi,kırtasiye topladım,çuvallara dolusu eşya oldu.Çocukların sevincini unutamam.Hala aynı şekilde ihtiyacı olanlara ulaşmaya çalışıyorum.Destek olduğum öğrenciler de meslek sahibi olunca yardımlarını bana getirip ihtiyacı olanlara ulaştırmamı sağlıyorlar.25 yıldır devam ediyor bu gönülden alışverişler.Öğretmenlik sevgi işidir,sabırdır,anlayıştır. Yazınız çok içten ve akıcı olmuş.Öyleki o resim sergisinde yaptığınız konuşmayı ben yapmışım ya da sizi görmüşüm gibi o kadar yürekten hissettim.Sevginizi ve emeğinizi çok güzel yansıtmışsınız.
Toplanan paralarla, sınflardan seçtiğim 140 öğrencinin ihtiyaçları giderilmişti.Çok sevinçliydim.Artık okula gelirken üşümeyecek ve ıslanmayacaklardı.Onlara faydalı olmanın mutluluğunu duyuyordum.
tüm öğretmenlerin hürmetle selamlıyor ellerinden öpüyorum, tarifi olmayan duygular ve heycanlar öğretmenlik mesleğinde,
saygılarımı sunuyorum
Saygıdeğer Ülkü hocam Rabbimiz sizden razı olsun ,o duyarlı samimi sadakatlı o mukaddesat aşkıyla yanan yüreğinize Rabbimiz hiç acı keder yaşatmasın ,kıymetli hocam inan bu yazınız gözlerimi yaşarrtı ,o duyarlı asil yüreğine kudretli kalemine emeğine sağlık hocam ,ibret ve ders alınacak örnek paylaşımınız için sonsuz teşekkür ederim ,
şahsınızda tüm öğretmenlerimizin önünde saygı ile eğiliyorum ,öğretmenlerimizin her günü yürekten kutluyorum .
selam ve saygılarımla hürmetlerimi sunarım Rabbimize emanet olun duam ile
ÖĞRETMENİM
Aşkın kalemini almış eline
Yazan kalemlere el öğretmenim
İlim kuşağını sarmış beline
Karanlığa ışık yol öğretmenim
Eğitim demişler çıkmış sefere
Fatih Sinan gibi varmış zafere
Oku,oku demiş yazmış bin kere
Beşikten çocuğa dil öğretmenim
Tarihler boyunca hayat ömürsün
Medeniyet ışığı ilmi lidersin
Toprakları kazar fidan dikersin
Gönül bahçesinde gül öğretmenim
Okuyup yazmayı öğrettin bana
Sevgini değişmem bütün cihana
İlim ile emek kattın vatana
Hilâlim yıldızım al öğretmenim
Eğitim,öğretim büyük zaferin
İlmi medeniyet senin eserin
Kalbimin içinde kutsaldır yerin
Tuncaylar unutmaz bil öğretmenim
Tuncay Akdeniz
Değerli dostum ve değerli söz yazarım; Duygu dolu yazınız beni öğretmenliğe başladığım Hatay Altınözü İlçesi Mayadalı Köyü Ortaokulundaki yıllara götürdü...1979 yılı Ekim ayı...bahsettiğiniz bir çok konuyu benim de yaşadığım gibi bir çok öğretmenin yaşadığından eminim...hele ki doğu ve güzeydoğunun, karadenizin ücra köy okullarında görev yapan sevgili öğretmenlerin o güzeide ve isimsiz kahramanların neler çektiklerini tahmin etmek zor değil...Ne mutlu size ki yıllar sonra o çektiğiniz çileleri unuturacak harika bir tsadüfle karşılaşmışsınız...ve ne mutlu ki öyle güzel öğrenciler yetiştirmişsiniz... ben Van depremi nedeniyle 1 aydan beri çok zor ve yoğun günler yaşadım annemler ve kardeşlerimi Mersine getirdik 10 güne kadar bizdelerdi şimdi bir ev ayarladık eşya vb. derken bir koşturmaca yaşadık.. şükürler olsun cana gelen bir şey yok ama annemin evi hasarlı...şimdilik geçicide olsa hayatlarını idame ettiriyorlar. Kardeşimde Van merkezde en iyi okulllardan birinde öğretmen o da annemin yanında...ve öğretmenliğin çilesine yıollar önce Zonguldak ta başlamıştı...çocukalrını mersinde okula verdik...İnşallah kısa sürede her şey yoluna girer...
Bu güzel yazınızı ve öğretmenler gününüzü kutlarım.
Sevgiyle kalın...
gül peri
İşte öğretmernlik mesleği.İşte idealist öğretmen portresi.
Şimdilerde öğretmenler istisnalar hariç vakti nasıl çabucak doldurup kaçabilirimin peşinde.Bu sadece öğretmenler için mi geçerli?
Tabi ki hayır.Hemen hemen her meslek grubunda aynı mantık.
Maddiyat ideallarden öne gelirse durum böyle olur.
Hocam gününüz kutlu olsun.Herşey gönlünüzce oldun.Senenin bir günü değil her günü öğretmenler günü olmalıdır diye düşünüyorum.
Sağlıcakla.
Sevgili Meslekdaşım,
Yıllar sonra sevginin geri dönüşü o kadar güzel ki..
Emeğiniz boşa çıkmamış ektiğinizi biçmişsiniz..
Paylaşımınız için teşekkür ederim..
Anılarım tazelendi eski yıllara döndüm yazınızla..
Sizi tanıdığım için çok mutluyum..
Öğretmenler Gününüz kutlu olsun..
Sevgilerimle..
ÇOK DEĞERLİ ÖĞRETMENİM ;
BENDE ŞAHSINIZDA TEK SERMAYESİ SİZİNDE YAZINIZDA BELİRTTİĞİNİZ GİBİ ,MANEVİ HAZZI, YÜREK VE GÖNÜL İŞİ OLAN, ALMADAN VEREN BİR DUYGU VE DÜŞÜNCENİN TEMSİLCİLERİ VE MODELLERİ OLAN EĞİTİM EMEKÇİLERİNİN BU ANLAMLI GÜNÜNÜ KUTLUYOR, MENSUBU OLDUĞU CAMİANİN VE CUMHURİYET DEĞERLERİNİN KORYUCUSU VE KOLLAYICISI BİRER ADSIZ NEFER OLARAK HİZMELERİNDE UMUT VE MUTLULUK DİLİYORUM..
Aradan yıllar geçti.Birkaç yıl önce;Rahatsızlığım nedeniyle,Ankara Hacettepe Hastanesindeydim.Arkamdan beyaz önlüklü bir genç bana doğru koşuyordu. Öğretmenim diye elime sarıldı.Tanımıştım.O öğrencilerimden biriydi.
-Öğretmenim,ne güzel duygular aşılamış,ne güzel yetiştirmişsiniz bizleri…Çok etkilenmişim.Sizi hiç unutamadım.Ben de fakir hastalarımla çok ilgileniyor onlara ücretsiz bakıyorum . Dedi.
O anda hastalığımı unutmuş,her yanımı manevi bir haz sarmıştı.Artık hiçbir yerim ağrımıyordu.Gözlerimden iki damla sevinç gözyaşı damladı.
Diyebilirim ki…Hayatımın hiçbir döneminde,o günkü kadar mutlu olmamıştım.
bundan büyük mutluluk ,bundan büyük haz olurmu hiç.
ne mutlu sana ki bu hiss ta yüreğinde hissedebilmişsin.
duyarlı vefalı arkadaşım benim
Rabbim herşeyi gönlüne göre versin inşallah.
senin sayfan aracılığı ile başta senin olmak üzere bütün öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyorum Ülküm sevgiler.
Saygıdeğer öğretmenim,yazınızı bir solukta okudum ve gözlerim doldu.Tebrik ediyorum sizi ve sizin gibi idealist duygular içinde olan öğretmenlerimizi. Sizlerin hakkı hiçbir zaman ödenmez öğretmenim. Sizin ve tüm öğretmenlerimizin öğretmenler günü kutlu olsun. Aydınlık ve mutlu yarınlar dileğiye...Saygılarımı sunuyorum.
Sevgili meslektaşım,sevgili Ülkü hanım,anınızı okurken bende sizin gibi yıllar öncesine gittim ve anılarım tazelendi.Sizin gibi bir hanımefendi öğretmen arkadaşla şiir ve yazılarlada olsa tanışmak bana büyük mutluluk verdi.En içten sevgi ve saygılarımı gönderiyor,öğretmenler günümüzü kutluyorum.
Canımsın .Okurken nasıl duygulandım anlatamam .Aynı heyecanları ben de yaşadım.Bir dağ köyünde , sobayla ısınılan birleşik bir köyde çalışırken.Benim de hiç unutamadığım 23 Nisan Bayramında 25 öğrenciyle her öğrenciye şiir ezberi, skeç ezberi ve folklor ile birden fazla görev üstlenmişti.Kendi yazdığım bir gelin kaynana atışmasını dramatize etmişti yavrularım, yine kendi seslendirmemle köyden müzik aleti çalabilen muhtar ve bir amcamla kurduğum saz ekibiyle birlikte çıkartılan folklor ekibiyle mükemmel bir bayram kutlaması hazırlamıştım.Büyük büyük insanların gelip ellerime sarıldığı anı hiç unutamıyorum.Beni yıllar öncesine götürdünüz sevgili öğretmenim.
Varolsun yüreğiniz.Selam, sevgi ve hürmetlerimle.
Şu anda ülkenin sizin gibi öğretmenlere o kadar çok ihtiyacı var ki Öğretmenim... Yazınızı okurken duygulanmamak elde değil. İnanın bir solukta okudum. Çocukluk yıllarımdaki siyah önlüklü, beyaz yakalıklı günlerimi hatırladım. Gönlünüzün zenginliği harflerin ışıltısına karışmış. Bence günün yazısı. Tebrik ediyor gününüzü yürekten kutluyor, saygılar sunuyorum...
zakir tarafından 11/23/2011 11:53:38 AM zamanında düzenlenmiştir.