Ve hemen köşede oturan köy büyüklerinden ala at tin amca olmadı aşıklar hele birer daha deyi verin bakalım der o söz üzere aşık muhittin tekrar söze girer aşık güzele ne der bakalım
Aldı aşık muhittin

Hasmı yılgın gördüm acaba tor mu
Namını pazarda satmamız zor mu
İlimden irfandan haberi var mı
Güzelim karşımda durmaya gelmiş

Bu söze bakalım aşık güzel nasıl cevap verir

Üstadıma benim sonsuz hürmetim
Haktan gaylısına olmaz mihnetim
ilimle haşr ol du kemiğim etim
üstadımız soru sormaya gelmiş
diyip keser
cemaat ağzınıza sağlık aşıklar derler o arda düğün kahyası çaycı hemen aşıklara cay veri ver ki sesleri kısılmasın aşıklar bize daha çok lazım der çaycı derhal çayları aşıklara ikram eder ve de hizmette kusur etmemek içinde aşıkların divanından geri deri usulca çekili veri verirdi ki aşıklara saygısızlık olmasın diye yeni nesil bu tür adabı şimdi bile bilir
mi sorarım size
işte o ortamda yetişen biri olarak ilk okulu henüz bitirmiştim ki içimde aşık ve şairliğe karşı bir heves uyandı
ufak tefek karalamalar yapıyor yazıyor bozuyor şiirle uğraşıyordum kendi kendime
bir gün bir düğünde köyümüz gençlerin den şıh hüseyin kaza kurşunuyla vurularak öldü şıh hüseyine ilk
şiirimi yazdım o acının verdiği duyguyu asla unutmam mümkün değildir
bu agıt türünde yazdığım destanı vurulan sıh Hüseyin’e yazmıştım şıh Hüseyin dayımın da kaynı idi dayımın kendisine şiiri okuduğumda çok beğenmişti ve bıra vo benim birte cik yiğenime aşığın yigeni aşık olur dayısının izini sürer bende dayım aşık halimin izini sürmüştüm der o günkü yazdığım destanın sözleri şöyle hitap etmekte idi
AĞLAMA ANA
Bir kaza kuşunu sebebim oldu
Kader böyle imiş ağlama ana
Duydun haberimi gül rengin soldu
Kader böyleymiş ağlama anam

Bizi takip teydi düğün alayı
Seğirttik atları actık arayı
Feti silah sıktı aldım yarayı
Kader böyleyimiş ağlama ana

Duyulan haberim yürek dağladı
Kardeş bacı baş ucumda ağladı
Babam copur her gün kara bağladı
Kader böyleyimiş aplama anam

Biriksin komşular kabrimi kazsın
bahattin sebati bağrına bassın
söyleyin yüksel destanım yazsın
kader böyleyimiş ağlama ana

diyip uzunca yazdığım ilk şiir destancılar tarafından sokaklarda satılmıştı

<<<<<devamı yarın >>>>>