Ahmet AYAZ
GAZİANTEP HAKİMİYET GAZETESİ 24-11-2011

15 Kasım 2011 günü canımın bir parçası olan ve benim küçüğüm olan Milli Eğitim Müdürlüğünden emekli memur Abuzer Ayaz’ı kaybetmenin acısı içinde iken 22 Kasım 2011 günü saat 16.00 sıralarında telefonum çaldığında Çok değerli dostlarımdan Milli Eğitim Müdürlüğünden emekli müfettiş Hasan Geneyikli’nin resmini gördüm. Büyük bir sevinçle buyur Hasan Bey dediğimde de rahata kavuştuğunu ve bu haberi bana vermek için aradığını zannettim. Çünkü kendisini Hastanede arkadaşlarla toplu olarak, şehrimizde yayın hayatını sürdüren Türkiyem Gazetesi ve Gazikent Gazetesi mensupları olarak Ahmet Orhan ve İlhami Boynukısa da bizlerle beraber ziyaret etmiştik. ikinci ziyaretine Av. Abdulhadi Bay, Gülhun Ertilav,, Barbaros Hayrettin Ertilev, Fethullah Gögüş, Mehmet Nacar ve adını unuttuğum arkadaş topluluğu olarak hazırlandığımızda, her halde görüşmeye müsait değilmiş ki, eşi birkaç gün sonra gelseniz daha iyi olur demişti. Bende bu sevinç içinde telefonu açıp da buyur Hasan Bey deyince “Ben oğluyum, diyerek babasının vefat ettiğini söyleledi. yıkılan dünyam bir defa daha yıkıldı. Değerli dost, yürekli ve yiğit insandı. Kötü kader ki, bu değerli dostumu bugün kaleme almak anılarını anlatmak bana düştü. Kendisi ile arkadaşlığım bayağı sürdü. Bir yerlerde gezerken gözlerimin bozuk olduğundan olmalı ki, koluma sımsıkı sarılırdı. “ Aman Ayaz düşme. Gaziantep de kim var ki, Bir Mehmet Nacar, bir sen. Allah korusun senide kaybedersek, Mehmet Nacar’ın elinden nasıl kurtulmalıyım. İnan ki beni mahkemeye verir. Ayaz’a niçin sahip olamadın” diyerek benimle şakalaşır dı. Düne Kadar dost yaşadığım değerli dostumun bu anılarını göz yaşları ile kaleme alıyorum. Kendini İslam yolunda yürümeye ve eşine dostuna faydalı olmak için emek harcayan bir geönül adamı idi. Hasan geneyikli kardeşimimiz. Hasan Geneyikli hakkında yazacaklarım çok. O Türk İslam sevdalısıydı. O Gaziantep sevdalısıydı. Bugün burada ben, kendisine Yüce Allahtan rahmet, kederli ailesine ve sevenlerine baş sağlığı diliyorum.