KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1432 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
GECE yeniden...
Geceyi karanlık olarak tanıyorsan eğer,sen görmeyi hiç öğrenememişsin demekki!
Sadece bakıyorsun...
Adı ‘gece’dir.Sadece iki hecedir.Çözülemeyen en zor bilmecedir.
Mavinin siyaha nokta nokta işlendiği daha güzel bir motif yoktur dünyada.Denizdir,gökyüzüdür gece.Neresine baksan ayrı bir renk,neresine baksan hüznü birbirine denktir.Kızdığında sana bakan kan çanağı bir çift göze benzer,üşütür bakışları,kaçacak delik aratır insana.Lakin öyle de dosttur,öyle bir candır ki gece.O her zaman yanında.İlla ki sadıktır randevusuna.Dakika sektirmez hergün aynı zamanda,bir bakarsın izi düşmüş duruyor alnında.
Bazen yarin gözüne indirdiği perdeler kadar uzun,bazen de an kadar kısa gelir ama sigaranı son nefesine kadar paylaşır seninle,senden arta kalanı çeker derinliğine.Bakarsın doya doya gökyüzündeki bilinmezliğe.Ararsın gözlerini;acaba bana nerden bakıyor diye.Hangi yıldız benim,hangi yıldız sevgilim.Düşünsene öyle muazzam,öyle kalabalık bir bahçe.
Kendini yalnız hissettiğin her an al geceyi karşına.Anlat derdini varlığı boyutunca.Seni ondan daha candan,daha içten hiçkimse dinlemez.Böyle bir dinleyici yoktur cihanda.
Konuşur mu peki?
Tabi ki konuşur,sen anlayabilirsen eğer.Yalanlardan sıyrılıp,gerçeğin süngülerini kuşanabilirsen eğer,seni anlatır sana;neyin var,neyin yoksa.Gerçekleri görmeye,kabullenmeye hazırsan sen,o dünden razı paylaşmaya.
Geceyle ne derece bütünleşebiliyorsan,o kadar da yakınsın kendine,barışıksın içindeki senle.Tanıyabildiğin kadar iyi tanı geceyi.En azından onun tanıdığı kadar seni.
Aynaların en net ve en keskin olanıdır gece.Baktığında sende olmadığını sandıklarını bile görürsün.Olduğunu sandıklarını arar durursun.O yalan söylememiştir,söylemeyecektir.
Türk sanat müziği kaleografisidir gecenin.Ne de olsa neler neler yazılmıştır geceye,ucu simli kalemlerle.Ağlar ağlar ağlar.Gecenin matemini aşkıma örtüp sarayımlar,akşam oldu hüzünlendim ben yineler,geceler yarim oldular,mehtaplı geceler,Bu akşam bütün meyhanelerini dolaştımlar,meyhanelerde akşam oluncalar ve daha neler neler...
Geceye saygı ile durmamak ne mümkün değil mi?
Karşısında dikilebilirsen eğer,nekadar büyük olduğunu farkedersin.
Sevgilinin üstüne sardığındır gece
Adına şarkılar yazdığındır gece
En büyük dostundur sırdaşındır gece
Yolunu hasretle gözlediğindir gece
Sevgiliyi yad etmek için beklediğindir gece
Gözyaşları misafirhanesidir genelde,
Tütündür,mey kırıklarıdır gece
Unutulmayanlardır,unutmayanlardır,
Unutulmuşluğun gözlerine mil çekendir gece.
Hatıralardır,hatırlanmalardır,
Zamansız çalan telefonlardır.
Camın önünde beklemek,ardında bekletmektir.
Yağmuruyla,yıldızıyla,gökgürültüsüyle,
Anlıyorsan eğer;berekettir gece
Anlamıyorsan sadece iki hece...
Geceyi yazmaya bu güzel şarkı ile son veriyorum.Tüm gececilere sevgilerimle...
İçime doğuyor sonsuz bir hüzün
Nedendir bilemem gece olunca
Aklıma geliyor o güzel yüzün
Bir garip olurum gece olunca
Karanlık gizliyor gözyaşlarımı
Kimseler bilmiyor acılarımı
Hayalin kaçırır uykularımı
Sessizce ağlarım gece olunca
Son sözün çınlıyor kulaklarımda
Kalbimde feryatsın gece olunca
Sevmedin hiç neden böyle seveni
İçimde sızlarsın gece olunca
Sevgi ile,gece ile kalın...
YORUMLAR
ben yeniyim ya:)
gece gibi güzeldi yazın...
C. Kurtoğlu nu da çok severim
Değil mi ya, neler saklıyoruz aslında gecelere, ah bir dili olsa da konuşsa geceler de... Sevgili, saygılı şair, neler sakladın ki gecelerine, ayna oldun sen de bize? Hep sitem ederiz gecelere, en hüzünlü anlarımız diye isimlendiririz, kim bilir belki de tek sığınağımız biliriz.
Bazen düşünüyorum da, acaba biz şairlerin çok ince düşündüğünden mi kaynaklanır bu teselliler. Kim dost olmak ister ki, kocaman bir boşluğa, yalnızlığımızın simgesimidir acaba? Ya da birinin anlattıklarımızı dinlemeyeceği korkusundan, dinlese de anlayamayacağı korkusundan mıdır geceleri dost bilmemiz?
Saygılar!
YağMuRun İzİ
bakmakla görmek arasındaki farktır esas olan.Bunca yıl, beni benden daha iyi anlayan hiç kimseye rastlamadım.
Geceyi severim.Çünkü gece, kendimle başbaşalığımdır biraz.Yalnızlığımdır.Sorular sorarım kendime ve cevaplar alırım.Karşımda duran sessizlik değil, kendi sesimdir.Ay ışığı ile hüznü alırım benliğime.En çok 'ben' olduğum andır.Kendi kendime şarkılar söyler, şiirler yazarım.Belki deliririm biraz.Ne de olsa bunca akıllı arasına bir deli karışmasının sakıncası yoktur...
Bence bu yüzden dost ediniriz geceleri.Çünkü o boşluk sandığımız yerde biz varızdır.Kimi zaman gün ağarana dek süre gelen romantik bir dansta eşlik ederiz duygularımıza.Sevişimlerden şiirler doğar.
Belki biraz ağlarız.
Biraz daha kendimiz oluruz belki...
Sevgimle, saygımla...
gece kimi zaman mabedimiz..kimi zaman karanlığından korktuğumuz..belkide gece değil korktuğumuz kendimizle yüzleşmek..ama kaçmak yersiz kendimizden bırakalım gece işini yapsın.düşünüyorumda en çok gece dinleriz kendimizi,en çok gece konuşuruz kendimizle ve gece bilirizki hiç reddetmez bizi ne zaman istesek basar bagrına o kadar şefkatlidir motifleri.düşlerimize izin verir bundan güzel ne olabilir ki istediğin yıldızı alır atarsın cebine:)sonra sabah olduğunda bazen kendine saklarsın onu bazen sevdiğin dostunun yakasına takarsın..:)
bol yıldızlı geceler...
"Gece midir insanı hüzünlendiren yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen" demiş şair,ne kadar da doğru söylemiş...
Yeri gelir en iyi arkadaş olur geceler bana ama yıldızlara küseli çok oldu,kafamı yukarı kaldırmıyorum artık...
Okunması gereken harika bir yazı olmuş,sonundaki şiir de yazıya çok yakışmış...
Ellerinize ve yüreğinize sağlık...
"İşte budur!" dedirtti yazın.
Yazını samanyoluna çevirmişsin.
Yarattıığın yıldızlar geceye çok yakışmış.
Yazın gecede yıldız gibi parlamış.Çok beğendim.
Geceler bazen hüzünlendirsede olsun.Ben hüznü severim.
Bak geceye mahkum oldum gel artık...
o yoksa ışığım karanlık, zaten gündüzüm gece , gelirmi bir gece ansızın bu bir bilmece...
sevgiyle...
