Son olanlara nasıl bakmalıyız?

• 20 Kasım 2011 Pazar 23:26:09

Şu sıralar zor günler yaşıyoruz, kritik günler geçiriyoruz bildiğiniz gibi. Bu dünyada yaşamak gerçekten çok zormuş. Olanlara bakınca böyle düşündüm.

Hele insani sınırlar içinde, insanca yaşamak daha da zor. Düşünki bir yerde ters bir şey oluyor nasıl düşünüp, nasıl davranacağını şaşırıyorsun. Bir felaket oluyor, istemediğin olaylar yaşanıyor için cız ediyor. Etmeli!

Artık dayanacak sabrımız kalmadı dediğimiz terör yüzünden kavrulduk şehitlerimiz için. Daha acısı taze, birkaç hafta geçti üzerinden. Elimizden bir şey gelmedi. Dualar ettik, öfkemizi göstermek için meydanlarda yürüdük. Teselli edecek bir el aradık omzumuzda; günlerce…

Daha yaramız kabuk bağlamadan Van’dan gelen acı haberle sendeledik. Anlaşılan o ki, sınavımız bitmemişti daha. Çilemiz dolmamıştı.

Doğal afetler için söylenecek en güzel söylem; ‘bir sınav, Allah’ın takdiridir’ olmalı. Çünkü eliniz kolunuz bağlı. Yapacak hiçbir şeyiniz yok. Ölümden kaderden kaçış yok. Belki bazı tedbirler bir kısım işe yarar ama orası ayrı.

Allah bizleri sınıyor. Onları zorluklarla baş başa bırakırken, bizi de yardım edip etmem konusunda nefsimizle baş başa bırakıyor anlaşılan.

Allah’ın sevgili kulları, veli zatlar başlarına musibet gelmediği zaman endişe duyarlarmış. Allah’ın ilgisinden uzak kaldık diye tedirgin olurlarmış. Ne kadar zorlukla karşılaşırlarsa sevinip şükrederlermiş. Ne kadar sınanırlarsa sınansınlar başardık, sabrettik diye sevinirlermiş. Allah’ın takdirini kazandıkları için mutlu olurlarmış.

Olaylara bu gözle bakabilmek ne güzel değil mi? Asıl olanda bu zaten. Keşke azıcık bizde bunu başara bilsek.

Dünyaya gelişimiz Allah tan olduğu gibi gidişimizde hiç şüphesiz onun emriyle olacak. Bunları düşünüp içim birazcık olsun ferahlarken günümüz insanının olanlara bakış açısını duyunca üzülüyorum.

Van depremi için söylene saçmalıklar; ‘olacağı buydu, iyi oldu tarzı söylemler örneğin. Ürperiyorum! Söyleyenlerin boylarını aşan bu sözler, Allah’ın gücüne gidecek diye korkuyorum! Kim oluyoruz ki Allah’tan gelen bir şeye kulp takıyoruz?

Oysa kendimiz için bu ibretlik tablodan ders çıkarmalıyız. Yüce kudretin karşısında ne kadar aciz olduğumuzun ayırtına varmalıyız. Kulluğumuzu bir kez daha gözden geçirmeliyiz.

Hepimiz için bir sınavdı Van’ın başına gelenler. Olanlar karşısında Allah a sığına bildiysek, elimizden geldiğince oradaki insanlar için bir şeyler yaptıysak, bu sınavın sonucu bizim için inşallah iyi olacaktır.

Takip edebildiğim kadarıyla, başta devletimiz ve sosyal kurumlar aracılığı ile de vatandaşlarımız büyük miktarlarda yardımlar yaptılar. Medya tüm imkânlarını seferber edip; Van halkı için büyük kampanyalar başlattı. Bunlar acının içinde yüzümüzü güldüren, duygulandıran gelişmeler olarak hafızalarda yer etti.

Yanı sıra, bu güzelliklere yakışmayan sinir olduğumuz yağmalama olayları vuku buldu. Dağıtımın düzeni bozan başına gelenlerden akıllanmayan ahmaklarda kameralara takıldı. Yapılan yardımları sulandıran, bazen insanın zihnini bulandırmaya çalışanlarda oldu. Şu zor günlerde olmaması gereken şeylerdi ama ne yaparsın.

Dedim ya! Bu günlerde, bu dünyada yaşamak zordur. Hele insanca yaşamak gerçekten zordur.

Uzun söze ne hacet? Olanların hepsi çok açık ki bir sınav, kendimizi sorgulamak için bir işaret. Gelin olanlara böyle bakalım. Ne olursunuz olanları başkalarının hataları için oldu zannederek iyice batıp gitmeyelim. Kendimizi ak kaşık görüp kaybedenlerden olmayalım. Biz kendimize bakalım. Olanlar karşısında ne yapabildik, ne tür dersler çıkardık bu bir daha düşünelim.

Asırlarca dünyada bizi en iyi şekilde temsil eden büyüklerimiz gibi düşünelim. Yoksa yanlış yapmaktan kurtulamayız.

En zor günlerimizde Mevla’m yardımcımız olsun!