Sonsuzluk Buluşması Dostluk Parkında…

• 19 Kasım 2011 Cumartesi 14:31:20

Mükemmel arkadaşlık filozoflar tarafından yaklaşık olarak şöyle tanımlanır: öteki üzerinden kendini sevmek ve yine kendi üzerinden ötekini sevmek. Sevgi bu pınarın kaynağını oluştururken aslında biz birer figüran oluyoruz bu gürül gürül akan kaynakta.Kaynağın suları coşarcasına akıp gidiyor ve biz figüranlar yaşam ilişkilerinde rollerimizi paylaşıyoruz karşımızdakiyle, dostumuzla…

Bir gün bunalırsan, sıkıntını paylaşmak istersen beni ara…
İki elim kanda olsa gelirim, sıkıntılarını yok ederim!
Bir gün ağlayacak gibi olursan da beni ara…
Seni belki güldüremem ama söz veriyorum, seninle birlikte ağlayabilirim…

Montaigne’nin anlattığı bir hikayede atına karşılık bir imparatorluk verileceğini söyleyen Pers İmparatoru Cyrus’a genç askerin cevabı son derece ders vericidir. “Atımın yerine bir imparatorluktan ziyade beni anlayan bir dost verecekseniz neden olmasın?...” Bir dost senin aynandır ya da aynadaki aksin… Baktığında kendini görürsün, aynadaki aydınlık yüzünde ışıklar saçar gözlerin, seni anlayan ve bir yansıman kadar sana yakın olan dostunun varlığını sezince. Bu sezgi rahatlatır seni, belki de asıl rahatlık sırtını dayadığında bir dağ gibi yıkılmayacağını bildiğin arka-taşının yani arkadaşının varlığına olan ihtiyacın sana verdiği hediyedir.

Bir gün uzaklara kaçmak istersen beni aramakta çekinme,
Seni belki durduramam ama seninle birlikte koşabilirim!
Bir gün yüksek bir köprüden atlamaya kalkarsan da ara beni…
Seninle birlikte atlayamam ama aşağıda bekler, seni tutabilirim…

“Bir düşman çok, yüz dost azdır.” diyor Hopi Kabilesi lideri. Bir dost su gibi olmayı öğretir bize. Her şeyden aşağıda, ama kayadan bile kuvvetli!... Bir gün elimizdeki demirden kayayı taşımaya yardımcı olur, bir gün de gerekli hırsa sahip olmamızı öğütler başarılı yaşam tahtasına adımızı gururla kazımamız için. Öğretir yaşamın ve yaşananların üstümüze yığdığı ağır yükler altında tuzla buz olmamayı, küllerimizden yeniden ve yeniden doğduğumuz anları anı defterlerimize yazmayı. Dosta tutunur ayağa kalkarız, boyumuz her kalkışımızda bir daha devleşir bize hasetle bakan gözler karşısında…

Bir gün herhangi bir konuda kararsız kalırsan ara beni…
Seni senden fazla düşünür, sana fikirler verebilirim!
Bir gün kimseyi dinlememeye karar verirsen de ara beni…
Ağzımı açmayacağımı, söyleyemediklerini bile dinleyeceğimi bil…

Dostluğun temelde çıkara dayalı olduğunu iddia edenler arkadaşlığı kapitalist terimlerle tanımlıyorlar: ilerde kullanabilmek amacıyla sosyal ilişkiler ağı geliştirip, yatırım yapmak… Dostun banka hesap cüzdanın değildir! Şu üç günlük yalan dünyada tek kaçış yolumuz dostluktur… Dost ilkbahara beraber hoş geldin dediğin kişidir. Yeni güzellikler birlikte beklenir ve mutluluk insanın boy hizasındadır diyenlere birlikte karşı çıkılır. Çünkü mutluluk dünyadadır, sonsuzdadır… Bir boy hizası ile ölçülemeyecek değerdedir ikiniz için. Mutluluk bir varış değil bir yolculuktur birlikte ulaşmaya gayret gösterdiğiniz. Dostunun ne önünde ne de arkasında yürümemeyi öğrenmektir birlikte... Yanyana yürüdüğünüz takdirde eşit olduğunuzun mutluluğu yerleşecektir kalbinize. Ne ondan üstün, ne ondan geri!

Bir gün beni üzdüğünü düşünürsen de çekinme yine ara beni!
Göreceksin… Sana kıyamam, kızamam, üzemem seni…
Bir gün beni ararsan ve benden karşılık alamazsan söz ver;
O zaman sen ulaşmalısın bana,
Çünkü o zaman bir MELEĞE gereksinim duyduğumu bilmelisin…

Düşünceleriniz mürekkep iziniz olsun, Hoşça Kalın…

Dip Not:Şiir alıntıdır… Beğenerek okuduğum bu şiirin malesef yazarının adını bulamadım...