Fakir bir gencin romanı/karpuz dilimi (7)

• 19 Kasım 2011 Cumartesi 12:38:17

Recep amcamında iki oğlu vardı kadir ve erdi karısı ılgazlıydı arife adı annemle arası yoktu geçimsizlerdi sevmezlerdi birbirlerini arife yengenin bir huyu vardı olaylara tepkisini aberi diyerek koyardı bende ondan duydugumuz zaman hoşuma gitmişti aberi aberi diye bağırıp koştururdum kemdince babamın babası sabri dedem de o vakitler recep amcamlar da kalıyor bazen bize de geliyordu onun da annemi pek fazla sevdigi söylenemezdi birgün gökhan abinin babası bayram amcam recep amcam latife ve arife yengem vesaire toplandılar bizim evde biranda birbirine girer kavga eder gibi oldular ama kim kimi ne için tartaklamak istiyordu çocuk oldugum için anlayamadıgım gibi ben amcamın oglu kadirle oynamaya çabalıyordum birden gözüme takıldı dedem cebinden maket bıçagını çıkarmış saldırmaya çalışıyordu babamlarda elinden bıçagı alma ugraşı içine tutuşmuşlardı sabri dedem emekli parası genelde cebinden eksik olmayan biriydi ne zaman karşılaşsak mutlaka ya para verir ya çikolata gibi şeylerle sevindirirdi bizi severdi de aslında kendi çapınca bizi annemi de severdi azda olsa ki sevmese zaten annemin babası yaşar dedeme cebinden çıkarıpta para vermezdi sanırım yaşar dedem köyde yaşadıgı için para yönünden sıkıntılı oldugunu da iyi bilirdi sabri dedem birgün beni sanırım yine bir hafta sonu gezmeye götürdü adının sonradan eminönü beşiktaş oldugunu ögrendigim semtlerde gezdirdi simit aldı bana dilim karpuz yedirdi ki o zamanlar en meşhur sokak yiyecegi dilim dilim satılan karpuzlar ve oldukçada pahalı denilebilir dilimi 2,5lira civarı felan o günün sonunda eve dönüşde otobüsten sanayi mahallesinin başında inipte eve kadar yürüdügümüz için çok kızmış somurtmuştum dedeme resmen okudugumuz okulun önünden geçerken sordugu sen burda okuyorsun dimi sorusuna bile kızgınlıgımdan cevap vermemiştim dedem de bunu anlamış ve evde anneme cihan küstü bana demiş annem dedene mi küstün diye sordugunda ben sessiz kalmayı tercih ediyordum dedeme küstügüm felanda yoktu aslında ilk defa mahalle dışına cıkıp gezebilmenin mutlulugu vardı içimde