O değerli hüzünlerimizi süpürmek isteriz,
odamızdan.
Canımız sıkılır bazen yalnızlıktan
Bir ses, bir omuz ararız,
bulamayınca da
Ver yansın ederiz ya...

Hele özel günler yaklaşınca
Bayram, yılbaşı ki
Telaşları benden çok uzak,
ama yinede
Serde mutluluk dağıtmak,
vardır ya yakınlarımıza
Onca kalabalıkta,
Sap gibi hissetmek
Ve kahkahalar atıp, gülmek
koyar adama...

Yeni yıla nasıl girersen,
öyle geçermiş sözüne
inanasın gelir neredeyse...

Yalnızlığımı kiraya veremem ki?
Yanlızğıma bir başkasının,
yalnızlığını, satın da alamam
O halde...



Yakarış, hüzün, yalnızlık karşımda heybetli, heybetli gezinsin...
Varsın karşısında pigmeler gibi dolaşayım. Sen kazandın yine diye avaz avaz bağırayım...
Sevgiliye sitemler, sevgiliye özlemlerle, haykıran sadık dostum kalemim;yazsın dursun mütemadiyen...

Hayır kabullenmek istemiyorum artık...Mutluluğu satmıyorlar ki, o yüzden sipariş veremem. Bir yerlerden çalamam da...
Sanırım ilÂn verebilirim örneğin <<mutluluğum çalındı, hükümsüzdür>>...Ya da yalnızlığıma bir eş yalnızlık arıyorum diyebilirim mesela...

Yok yok oda çok komik olur...Karşıma kim hangi amaçla çıkar belli olmazz...Zaten her karşımıza çıkanıda sevemeyiz değil mi?
Düşünürken bile içim ürperdi...Daha gidenlerin tadilÂtı bitmeden bu yürekte...
En iyisi yine mumları yakıp bir kaç kadeh içki ve müzikle, yıldızların altında yalnızlığımla sevişeceğim...Yeni bir yılın mutluluğunu yaşamak için hazırlık yapmak ve tadını çıkartmaktan başka çare yok...
Onu da davet etsem mi acaba? Saat oniki’de belki de Noel Baba kıyafetiyle gelir...Ben onun her an gelebilme ihtimalini seviyorum belkide...Zaten gelmediği için kıymetli oluyor ya...

Ey yalnızlığım seni yeni yıla girerken, öyle çok süsleyeceğim ki; gece bile kıskanacak, gece bile ağlayacak, ondan daha yakışıklısın diye...


ayşe yayman 23.12.2006