Ağır aksak gidiyordu adam…
Seslendim birden neden se!
-Heyy
Durmadı…
-Bakarmısınız.!
Durmadı…
Ben hızlandım yetişmek için o hızlandı…
Koş dedi biri içimde koş…
Koştum…
Koştu!
Ve durdu kendi iradesiyle artık teslim olmuş bir ifade ile
Döndü yüzünü

-sizi nerden tanıyorum ben..?
Sustu öylece baktı yüzüme…
-nerden?
-Ahmet ben dedi!
-Ahmet?
Firdevs teyzenin oğlusun sen..!
-nerden baksan 20 yıldan fazla
-ama ! ama burada bu halde!
-sustu eğdi başını yere
-beni görmedin tamam mı!kimseye de söyleme !
-sustum
Evet Ahmet ti o aynı yerde büyüdüğümüz neredeyse çocukluğumuzun birlikte geçtiği en olur zamanlarda olmazlara karıştığımız arkadaşım Ahmet…!babasının işi gereği biz adapazarına taşınıyoruz diyen ve vedalaştığımız Ahmet…
Elinde bir şarap şişesi üzeri başı kir pas içinde sakalları beline gelmiş neredeyse,eli yüzü kapkara…
Bi şarap parası versene ile başlamıştı her şey yol ortasın da…gayri ihtiyari çıkarıp verdim döndü arkasını ve sağol dedi…
-Sağol…
Tanır gibi olmuştum sanki o sesi ama…!
Ve işte o kısa konuşma yukarıda ki…
Ve tekrarladım sorularımı ardı ardına sıkışık zaman dilimine…
Anlattı…kısaydı…
-Birini sevdim ali…çok sevdim…öyle normal insanlar gibi değil ama biraz fazla…
-Evlenecektik…
-Başkası ile gördüm onu sonra…
-Neyse ben gideyim…
-Ahmet…!
-Dur !!nerde yaşıyorsun bi dur yaa.!
-Öldürecektim!
-ama sonra ben onu çok sevdim o beni değil dedim vazgeçtim
-hem öldürseydim bi daha göremezdim
-evlendi o şimdi evlendi
-sabah akşam öğlen bide akşam görüyorum ama
O bilmiyo bilmiyo ama sakın bak sakın söyleme tamam mı söyleme…
-kızı var bide çok tatlı koruyorum onu ben
-sustum…
Nutkum tutulmuştu sanki…
-ben gideyim dedi…
Döndü ve yürüdü
Arkasını döndü 10-15 adım sonra…
Sevme dedi seveceksen de normal sev...…

Normal sev…!!