Yazdıkça,çoğalıyorlar...

Sonrasında okurken kıs kıs gülesim geliyor.Zamanla yaşıyorum her birini.Bazen umut diye adlandırdıklarım en olurları oluyor şimdiki zamanın.Bir mucize diyebileceklerim de zaman geliyor yaşanabilecek ihtimali en yüksek olanlar.

Ya bir umut kırığı,kalıyor dudaklarımdan geriye söylenmeyen,ya da üzüntüyle bütünleşen bir gülücük.

Bugün yalnızca yazmış olduğum eski yazılarımdan birini okurken içime dolan o garip duygunun gücü bunu yazdıran.O zaman yaşadığım pişmanlığın,şimdilerde uğradığım bir hayal kırıklığının bir benzeri olması mesela.O gün taviz vermediğim,kesinlikle olmazlarla baktığım şeyin,bugün hem başlatanı hem de bitmesine sebep olmam belki de, kim bilir?

O gün gecelerce düşünüp,doğru şeyi yapmama rağmen,bugün onun tam aksini yapıp,üzülen olmam ve işin komik tarafı hala bir şeylere olan bağlılığım,tutkum düşündürüyor beni günlerce...Düşünmüyor değilim bir günün bana bunları yaşattığına...

Sebep arıyorum, sonuç arıyorum.Her ikisinde de beni buluyorum.Üzülen de ben oluyorum sonunda,sevinen de ben oluyorum başlangıçlarla....Kendimi uzun süredir soyutladığım o intikam duygusunun bugün bana karşı kazanılmış bir zafer olduğunu gördükçe,verdiğim değerin yalnızca bir kağıt parçasıyla karşılığını buldukça, hissettiklerimin ve yaşadıklarımın bir zaman kaybından başka birşey olmadığına şahit oldukça,dinlediğim her müzikte o zamandan izler buldukça,her yazdığım öykünün başıma geldiğine inandıkça;

Bir melodinin kısılıp yükselen,kesik kesik işleyen bir dvd nin kopuk ritimleri gibi,bozuk bir televizyonun cızırtılarının çıkardığı seslere benzer,
kahkahalar atmak istiyorum!

23.06.2010