İyi günde iyi herkes ya kötü günde?


Var iken iyi yok iken kötü...

Ne garip bir dünya da yaşıyoruz...

Yaşıyor muyuz?

Selamlarımla değerli ağabeyim

Çok gerçek , hatta yaşadıklarımız ./dilenmek hariç / Allah vermesin zorda kalınca o da oluyor
demek . Tahta kurusu kısmını yıllar önce biz de yaşadık .. Çok duru ve akıcı bir anlatım .
Kutluyorum , selâm ve saygımla..

Usta kalem yazılarınızı okumak ayrıcalık. Kutluyorum yaratıcılığınızı. Saygılarımla.

Öyle güzel ki anlatım diliniz, hikâyenin içine hiç zorlanmadan girdim.
Tasvirler ve duygu; arı, duru, tertemiz. Ayrıca yazım hatalarının olmaması da bu güzellikle doğru orantılı.

Kutlarım.

hayvan hakları koruyucuları görmesin dostum senin

kurguları mahkemeye verir karışmam..


pardon dost yazıydı güzeldi sağlıcakla kalınjız...



..

yok,sul tarafından 11/16/2011 3:12:03 PM zamanında düzenlenmiştir.

yok,sul tarafından 11/16/2011 4:39:32 PM zamanında düzenlenmiştir.

yok,sul tarafından 11/16/2011 4:47:50 PM zamanında düzenlenmiştir.

İnsan yükü ağırdır...Hele de helal süt emmişine rastlamazsan iyi günde yanında olan kötü günde "Allah belanı versin,geberde kurtulayım " der...O da yetmezmiş gibi öldüğünde dışı ağlarken içi ankara havasıyla göbek atar...Ayılık ifadesi bile az gelir...selamlar üstad...

iki yüzlüü....Bu nasıl bişey ya yaşarken kız ölünce feryat fiğan....

Bizim Ülkenin ayıcıkları.:))

selam ve saygılar Üstada...

yine güzel anlatımdı
takipteyim bilesiniz saygılar benden
ölmesini beklerken öldü diye döğünene bakın

Ağzım açık kaldı doğrusu... sebepten: 1- Olup bitenleri herkesin çok rahat anlayacağı bir şekilde yazıyorsun. Yani göz demek istersen göz diyorsun. Pek çok yazarın yaptığı gibi gözün anatomik, biyolojik, fizyolojik ve dahi felsefi özlleklerini gökmüyorsun ortaya. Göz diyorsun ve de biz anlıyoruz göz dediğini. 2- Her paragrafta başka bir sürprizle karşılaşıyoruz. Mesela Muhittin amcanın önce sadaka toplayamamsaı ( Halbuki dün toplamıştı... ) Sonra yatalak olması, karı koca açlıktan ölecek diye beklerken karısı devreye giriyor. Ve ölmesi...3- Satır aralarındabir sürpriz daha : Gaz lambası ile tahta kurusu öldürmek. Ben bu evi tanıyorum... Benim 1964-1965 yıllarında Erzurum'un Pasinler ilçesinde oturduğum toprak damlı ev.... Hani duvarlarıda tahta kurularının resmi geçit yaptığı ve biz alttan gaz lambasını tutunca pıt diye şişenin içine düşüp çat diye çatlayan tahta kurularılarıyla birlikte oturduğumuz ev. Hayatımda bir kaç kez kan bağışında bulundum lakin sanırım o tahta kurularına çok daha fazlasını verdim...

Bu günkü muhteşem yazın ve bana yaşattığın bu nostalji için öok teşekkürler ediyorum dost kalem

selam ve sevgilerimle.

Hayat işte;neyi getirip neyi götürecek hiç bilmiyoruz.

Biriciklerimizin kıymetini kaybedince anlıyoruz !

saygıyla

Muhittin Amca'nın acıklı sonunu öğrenmiş oldum.Düşündürdü yazınız. Hayat ne garip değil mi? Evlenen çiftler " yoklukta ve darlıkta bir olacaklarına dair " imza atarlar nikah defterine. Evlilik kutsaldır. İyi kötü ömür geçirirler eşler. Çocukları olur, yarış devam eder. Evlendirirler borç harçla çocuklarını. tıpkı kendi düğünlerini borçla harçla yaptıkları gibi kaderleri aynıdır çiftlerin.. Oysa evlilik sağlıkta ve mutlulukta bir olmakmış en çok da. Vefa duygusu devreye girerse, eşlerden birisi hastalanıp yatağa düştüğünde diğer eş ona bakar. Sütüne kalmıştır artık. Vicdanına kalmıştır. Örneğini okuduk işte,,Muhittin Amca, yatalak olduğunda karısı neler diyordu??? Ölünce Muhittin Amca, neler demeye başladı.

Hep derim, Allah hayırlı ölüm versin bizlere.. Ölümün hayırlısı da şart. Elden ayaktan düşürmeden ölüm versin Alllah.

Yaşam mutluluklardan ziyade acılarla dolu. Hani derler ya, hayat süprizlerle doludur diye.

Ben hala, çocuklarında takıldım kaldım.. Nerdedir acaba çocukları?Muhittin Amcanın sevgili (!) vefakar eşi ne yapıyordur??? Hayattaysa tabi.. ya da nasıl bir sonla vefat etmiştir? bunları düşündüm...

Saygın kaleminizi kutlarım.