hep susadım sana,sustum içimde seslenen aşkın çığlığına sensizliğe esir gözlerimden akan her yaşın içinde boğuldu ruhum ve yok oldu bedenim hacimsiz yaşar bu dünyada.ciğerim soluğunla nefes almak ister ellerim seninle çalışmak ister gözlerim seninle bakmak ister yani sensiz bir hiçim ama adımlarımın sana yürümesi nafile sen uzaktasın başı sonu olmayan yol gibi,sen çığlıklarımdasın bana hep acı veren bir işkence gibi,sen kaybettiğim adresimsin sana ulaşmak imkansız gibi ben senle varım ama sen yanımda olmayınca sadece kabirde olan ölü bedenler gibi yaşarım.bu yüzden sensiz bedenim hacimsiz yaşar bu dünyada çevrem beni görebilir benimle yaşadıklarını zannederler ama bilmezlerki ben soyutum sensiz bilmezlerki yaşamıyorum aslında sadece varlığımla beraber olurlar oysa ben yokluğunla yok olmuş yaşayan bir ölüyüm oysa ben tutkularımın arasında kaybolmuşum zaman ömrümün sonuna doğru durmadan koşarken ben ise sana doğru yürüyemeyecek kadar acizliğime üzülürüm aşk kimilerine yarar kimlerinede zarar olduğu gibi zararlı aşkta benden yana nedeni mesafenin ve zamanın ters doğrultuda olduğu içindir.mesafe uzun olduğu gibi zamanda kısalıyor bu denklem aşka ters ama ben her üçünüde taşıyorum malesef bu yüzden aşk bana zarar bu yüzden kayıp bir kervandayım ve bu yüzden sensiz yaşayamıyor bir haldeyim...