AKLIM KARIŞIK ŞİMDİ

• 27 Aralık 2007 Perşembe 12:59:36

Hayat öyle zor öyle acımasızdı ki küçük mutluluklarda olmasa ölebilirdim.Hayaller kuruyorum yıkılıyor sevdalar yaşıyorum bitiyor.Gelen her bahar sonunda yapraklarını döküyordu işte bende o baharlar gibi yaşayıp sonunda soluyor köşeme çekilip sesizce aglarken yüregimden aklımdan hep aynı sözler fışkırıyordu.Neden ben neden.Çaresiz ,sorular cevapsız kalırken ben aglamaktan yorgun düşen yüregimi teselli ediyordum.Bir insanın sadece gözleri aglamaz yüregide aglar.Benimde yüregim aglıyor gözlerim yaş nedir bilmezken yüregimden yaşalar sel gibi akıyor.Bazen bagırmak yeter demek istiyorum ama olmuyor çıglıklarım hep içimde hapis oluyor bogazıma dügümleniyor çıkmıyor.artık beynimdeki sorularla yalnızdım içimdeki çıglıklarla savaşmak zorundaydım.Yorulmuştum artık çok yorulmuştum.Onlarla ugraşıcak gücüm dermanım kalmamıştı.Bitsin istiyordum dünyanın sonu gelsin Biliyordum benin istememle olmayacagını ama istiyordum Çaresizdim yalnızdım başa çıkamıyordum Herşey elimde kalıyordu,kursagıma takılıyordu tıpkı bir balıgın oltaya takılıp son nefesini vermesi gibi.Ben kendim yokmuydum varmıydım neydim ne için yaşıyordum tüm bunlar muamma idi.Acaba biğün bende acaba diyordum sonra vazgeçiyordum.Tüm umutlarım gibi ya buda olmazsa ya yine yıklırsam diye.Artık gücüm yoktu Çok yorulmuştum yıpranmıştım ama yaşıyordum Çünkü ölümüme zaman vardı belki bunu ancak obilir onun hikmetinden sual olnunmazdı.Ben her gün yeni bir umutla başladıgım güne hergün hayal kırıklıgıyla kapatıyordum.Yorgundum bıkkındım ama hayat herşeye ragmen bana inat edercesinedevam ediyordu