BEN HAYATTA 8 ŞEYE İNANIRIM
“Rahmetli babam derdi ki” ile başlayan cümlelere her zaman gıpta etmişimdir. Keza “rakı içmeyi babamdan öğrendim” şeklindeki yazıları okurken de içim bir tuhaf olur. Henüz üç yaşındayken babasız kalınca, birçok konuda boynunuz bükük kalıyor böyle. Bir de “sizin hiç babanız öldü mü?” sorusu var ya…
Sonuçta belki babamın oğlu olamadım ama kızlarımın babası oldum sanırım. Sanırım diyorum çünkü önümde bir örnek yoktu. Babalığı kendi kendime öğrendim ben. Önceleri ölümden hiç korkmayan bendeniz, ilk kızımın doğumundan sonra hayata daha sıkı tutunmaya başladım. Çünkü ben de babam gibi vakitsiz gidersem, çocuklarımın boynu bükük kalmalarından korktum. Çok şükür, bugün itibarıyla hayattayım ve karşınızdayım.
Yukarıda yazdıklarıma bakıp ta beni melankolik, içine kapanık sessiz biri sanmayın. Tam aksine günlük hayatta her olaya pozitif bakan, neşeli biriyim. Hatta olayların detayları arasından muzip yorumlar çıkarmaya bayılırım. Hal böyle olunca akşam yemekleri ve sabah kahvaltılarımız ve arkadaş ortamlarımız bayağı neşeli geçiyor.
Çocuklarıma büyük laflar etmeyi pek sevmediğim için de genelde muzip sözleri kullanmayı tercih ediyorum. Geçenlerde aklıma düştü. Acaba ben öldükten sonra çocuklarım, rahmetli babam derdi ki, şeklinde cümleler kuramayacaklar mı? Bilmem, kurarlar herhalde. Olsa olsa bu durumda bu yazının başlığındaki soruyu ve cevabını söylerler: “Pamuk Prenses ve yedi cüceler.”
YORUMLAR
Vural Bey,
Bu yazınızı ne yazık ki yeni okudum...Sanırım o zamanlar ben daha Edebiyat Defterinin üyesi değildim. Yeni yazılarınız ve yorumlarınızla sizi iyi tanıyorum ama bu yazı son noktayı koydu. Siz , kompleksiz, kendisine dürüst, etrafı ile barışık bir insansınız. Ve hepsinden hepsi çok iyi bir babasınız. Ben bile sizi yeni tanımama rağmen, Vural Bey şu konuda ne güzel bir laf etmiş derken, çocuklarınızda ne birikimler vardır kim bilir? Ben de alçak gönüllü olmayacağım, senelerin tecrübesi ile insanları kurdukları cümlelerden bile tanır oldum.Son mesajınızla da bana ilham verdiniz. Anı biriktirmenin bir anlamı yok. Puzzle yazıma devam etmiyeceğim. İyi anılar silik, kötü anılar ise aynı canlılığında duruyor. Buralardan gittikten sonra bitmiş gitmiş anılarla geride kalanları üzmenin anlamı yok. İnançlar konusunda da aynı düşünüyoruz. Ancak son on yılda daha mı inançsız oldum ne? Aslında ölmekten değil, ölememekten korkum var. Ve ünlü birinin dediği gibi ''İhtiyarlık korkaklara göre değil'' Şimdilik korkmadan ayaktayım. İnşallah Allah utandırmaz. Ancak sizden bir ricam var. İzin verirseniz size Vural Bey yerine ''Vural Oğlum '' diye seslenmek istiyorum. Bir oğlum var sizi de aynen öyle hissediyorum. Bu bana yazılarınızla geçen hoş bir elektrik. Yeni yazılarınızı okumak dileği ile tüm ailenizin üzerinde nurlar olsun inşallah.....
VarolT
Hakkımdaki övgü dolu sözleriniz ile ilgili olarak ne diyeceğimi bilemiyorum. Bana "oğlum" diye hitap etmenizden onur duyarım. Burada yazdıklarımızın başka gönüllerde böylesine güçlü ve güzel duygulara dönüşmesi ne güzel. Hiç tanımadığınız bir insana yazıları sayesinde yakınlık duymak ancak edebiyatın gücü ile açıklanabilir herhalde. Her ne kadar edebi bir iddiamız olmasa da, yazdıklarımız aracılığı ile duygularımızı ve dünyaya bakışımızı okuyanlara aktarabiliyor ve bazıları ile ortak paydada buluşabiliyoruz demek ki... Ben de size karşı derin bir saygı ve sevgi duyuyorum. Yazılarınızı keyifle okuyorum ve hissettiklerimi yorum olarak paylaşıyorum. Dünyaya aynı pencereden bakıyor olmamızın da karşılıklı sevgi ve saygı hislerimizde büyük etkisi vardır herhalde.
Sosyal medya ile aranız nasıl bilmiyorum isterseniz beni facebook'ta da bulabilirsiniz. Orada aileme ve kızlarıma ait bir çok fotoğraf ve gündeme ilişkin yorumlarım da var. Kim bilir, belki bir gün bir yerde karşılaşır ve uzun uzun sohbet imkanı buluruz.
Çocuklarınız mutlaka siz ( Allah gecinden versin ) Öldükten sonra arkanızdan '' Rahmetli babam derdi ki '' diyeceklerdir. Tek kelime etmeseniz de diyeceklerdir. Çünkü onlar sizin dudaklarınıza bakmıyorlar oradan ne çıkacak diye. Kalbinizi dinliyorlar. Oradan neler çıktığını da çok iyi biliyorlar hiç tasalanmayın.
Bir baba olarak bu yazıyı okuyup da dugulanmamak mümkün değildi. Ellerinize sağlık. Yüce Rabbim sizi kızlarınızdan, kızlarınızı da sizden ayırmasın
Selam ve saygılarımla.
VarolT
İçten yorumunuz ve değerlendirmeniz için şükranlarımı sunuyorum. Güzel dilekleriniz için de ayrıca teşekkürler.
Allah kimseyi acılarla yoğurmasın dicem ama hayatın gerçekleri elbetteki bunlar. Ama yazdıklarınız o kadar doğru ki... Yani insan özellikle de BABA veya ANNE olunca kendinden çok onları düşünüyo ve onların için tutunuyo hayata. Dilerim evlatlarınız sizsiz kalmasın...!