ALLAH AFFETSİN 4.BÖLÜM

• 13 Kasım 2011 Pazar 00:02:45

Güneşin ışıkları odaya dolarken Esin gerinerek tatlı tatlı tatlı gülümsedi.

Ayhan ise aslında tavşan uykusundaydı . Birden onu kendine çekip yanağına kocaman öpücük kondurdu.

" Sultanım bugün yüzünde güller açıyor."

"Sen yanımda oldukça canım."

İnsan isterse mutluluğun anahtarını elinde sıkı sıkı tutup kapısını her zaman aralayabilir.Yeterki yaşama bakış açımız pozitif olsun.En önemlisi sevelim sevilelim öyle değil mi?

İş yerinden izin alması biraz zor olsa da amiri maazeret kağıdını imzalamıştı.

Hemen heyecanla eşini aradı.

"Tamam canım ; yarım saate kadar çıkıyorum."

" Birazdan geliyorum sultanım."

Çocuk yuvası şehirden yarım saat kadar uzakta olduğu için Ayhan arabayla gelmişti. Sanki sanki yol bitmek bilmiyor ikisi de sabırsızdı.

Binanın kapısında bekleyen güvenlik görevlisine kimliklerini gösterip müdür beyi göreceklerini söyleyerek içeri girdiler.

Merdivenlerden çıkarken Esin hep etrafına bakınıyordu.Bir kaç çalışan yerleri paspaslıyor ,biri çocuk bezleri elinde yandaki odaya girerken ; diğeri kucağındaki miniği tuvalete götürüyordu.

Sekretere randevuları olduğunu söylerek durumu anlattılar.

" Buyrun oturup bekleyin.İçerde misafiri var ."

İkisinin de gözleri müdürün kapısındaydı.Bir ara Ayhan Esin in elini tuttu sıkıca.

Nihayet kapı açılmış;çııkan kişi teşekkür ederek ayrıldı.

Müdür orta yaşlı ,seyrek kır saçlı ,hafif tombulca biriydi.Yüzünde hiç kaybolmayan ciddilik vardı.

" Efendim Esin Hanım ve Ayhan Bey sizinle görüşmek için gelmişler."

"Tabii lütfen içeri gelin."

Esin in rengi heyecandan bembeyaz olmuştu.

Eşi durumu anlatmaya başladı.

" Efendim biz yuvadan bir çocuk almak için başvuruda bulunmak istiyoruz."

" Gerekli işlemler için size yandaki odada Pervin Hanım yardımcı olacak. Sonra bana tekrar uğrayın."

" Sağolun ."

Pervin Hanım uzun boylu ,kısa saçlı zayıf bir bayandı.Güleryüzlü içten konuşmasıyla onları rahatlatmıştı doğrusu.

" Sizi çocuklarımızın bulunduğu yerleri göstereceğim.Pencereden onları izleyin olur mu?"

" Tamam."

" Tamam"

Büyük bir odanın camının önünde durdu .

" içeriye bir bakın isterseniz."

3-4 yaşlarında bir kız çocuğu bebeğine sarılmış bir köşede öyle oynuyordu.

Esin bir yandan onu inceliyor; bir yandan durmadan soru soruyordu .

" Nekadar sevimli .Ama diğerlerinden ayrı duruyor."

" Evet ;annesi getirip bıraktı. Bakamıyormuş. Babası hapiste.Uzun süredir de çocuğunu gelip dolaşmıyor; bu yüzden iyice sessizleşti.Pedagog ilgileniyor."

" Ahh! Yavrum."

"Peki şu yerlerde yuvarlanan şirin çocuk?"

" O mu ?Annesi töre kurbanı ; babaanne ve dede bakacak durumumuz yok diyerek buraya bırakmış.İki kardeşi daha var ama başka yuvada."

" Hay Allah yaa!"

" Şu emekliyen sevimli kız çocuğu."

" O da dün sabah apartman önüne bırakılmış.Annesi babası araştırılıyor."

"Aaaa bu yavrucağın gözü niye şiş?"

" Dün Öğlenden sonra polis getirdi.babası öldüresiye dövmüş,hastanede tedavi edilmiş,.Anne ve baba ise cezaevine gönderilmiş . Çocuk bu nedenle devlet korumasına alındı."

" Çok çok kötüü... insan evladına nasıl vurur; nasıl kıyar?"

" Çok haklısınız ; ama ne yazık ki... İsterseniz bu odaya geçelim. Bebekler var burada da."İçeriye girerken sözlerine devam etti.

"Biz elimizden geldiğince bakıyor,koruyoruz ama onların en büyük eksiği anne baba sevgisi ve sıcacık

bir yuva.Size böyle bir girişimde bulunduğunuz için teşekkür ederiz.

Bir erkek çocuğu bakıcıyı durmadan tekmeliyor,ağlıyordu.

" Bu niye hırçın böyle?"

" Bu özürlü bir yavrumuz;Down sendromlu."

" Kıyamammmm."

" Diğer odaya geçelim mi?"

Esin ve Ayhan aynı anda cevap verdi.

" Lütfen."

" Burada iki yaş ve altı bulunmaktadır."

Her beşikte ikişer bebek vardı. Kimi uyuyor,kimi ağlıyordu.Bakıcılar başlarındaydı.

Sarışın mavi gözlü bir oğlan çocuğu dikkatini çekti Esin in.

" Bu...bu nekadar tatlı ."

" O mu? Evet çok sakin bir çocuktur. Üç aylıkken caminin avlusuna bırakılmış Donmak üzereyken bulunmuş.Hala anne babadan iz yok. "

" Vah yavrum vahhh."

Esin Ayhan a baktı.

"Canım ne dersin?"

" Sen nasıl istersen sultanım."

"Pervin Hanım bu yavruyu düşündük.Acaba uygun mu?"

" Forumu dolduralım; sonra onu sizinle tanıştıralım bakalım tepkisi ne olacak?"

" Tabii."

Hep birlikte içeri girdiler.

" Unutmadan söylemek isterim. Adını onu ilk muayene eden doktor koymuş. Azmi diye seslenirseniz iyi olur."

Azmi uyanmış beşiğinde ağlıyordu.Onları görünce birden sustu.

Esin yanına gelip ;sarı saçlarını okşamak isteyince o geriye çekildi.Korkmuştu.( Kimdi bunlar.Hiç tanımıyordu ki.)

" Diiiitttt"

Bakıcı da yanlarına gelerek açıklamada bulundu.

" Yeni uykudan kalktı ya huysuzlanır.Aslında çok uslu bir çocuktur."

Pervin Hanım onlara dönerek

" Evrakları doldurup bana verin.Arada uğrayıp onunla iletişim kurarsanız çocuğu daha iyi tanımış olursunuz."

" Tabii... mutlaka."

" Kaç yaşında?"

" iki ."

" Çok minikkk."

İşlemler uzun sürmüştü.Müdüre uğrayıp imzalattıktan sonra onlara takip numarası verildi.

Esin in dünyası Azmi yle dolmuştu.Artık eşiyle konuştukları konu onlar için verilecek yanıttı.

NEŞE KIZILYAR

DEĞERLİ DOSTLARIM ÖYKÜM SİZLERLE DEVAM EDECEK SEVGİLERİMLE