HÜZÜN YAĞMURLARI

• 11 Kasım 2011 Cuma 20:49:24

Gecelerde yapayanlız odamda soğuk penceremde perdeleri aralarım belki gelirsin diye ama perdenin ardından hep yağmur var.yağmur yağdıkça bulutlar gözyaşları döküyor hüzünlü gözlerime.gelmiyorsun,gelemiyorsun işte hayatın acımasızlığa öyle bir yenik düşmüşümki bulutlar bile ağlar sensiz şu halime.dışarıda öyle bir rüzgar esiyorki sanki savurduğu tek şey benmişim gibi onu odamın içinde bile hissedebiliyorum.sensizliğe kuşatılmış olan ruhum bedenime sığmaz oldu çünkü yokluğunun karanlığında gözlerim kaybolurken yaşamı tatmak anlamsız kalıyor ömrümün baharına.adına yanlızlık vermişler ben yanlız değilim yanlızca sensizliğe esirim.bendeki sensizliği bilselerdi yanlızlığı hafif görüp yanlızlığa isim bile koymazlardı.evet ben sensizim kaybolan mısralarımın ardına düşen hayallerimle yapasensizim.kuruyan gözyaşlarımın birikintileri kalbimde oluşsaydı,içine seni almayacak kadar yer kaplardı ve kalbime sığmazdın ama sen varlığınla orada öyle bir hacimdesinki sevgi dışında nefrete hiç yer kalmıyor.belki ulaşamadığım veya ulaşamayacağım hedefimsin ama attığım okun ucuna senin adını yazmışım ya hedefime gider geleceğim geleceğine karışır yada bana geri döner kalbime saplayıp yaşamımın ecelini yaşatır.sen kalbimde öyle bir yer kaplıyorsunki ne başkasına hatta ne kendime olan sevgime bile yer bırakmıyorsun.sensiz her anımda rüyada yaşıyor gibi sanki gelişinle beraber gerçeğe uyanır gibiyim.sensiz kabuslara fethedilmiş bütün yaşantım öyleki senin beni uyandırmaya okadar ihtiyaçlıyım.sensizliği yaşamak satırlara sığmaz kalbimin dili olsaydı onu dinlemeye yetersiz kalırdın sevdiğim...