“Mustafa Kemal’i anlamak avunmak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil”
Anlamak... Öyle basit gibi görünen bir kelime olmasına rağmen hiçte göründüğü gibi olmayıp aslında anlamak için derin bir bilgi birikimi ve engin görüş açısı olması lazım. Eğer böyle olmaz ise şairin dediği gibi anlamayı avunmak zannederiz. Şair Hilmi Yağcıoğlu devamında anlamayı avunmak zannedenlere bakın ne diyor:

“Hâlâ o acıklı ağıtlar dudaklarınızda,
Hâlâ oturmuş 10 Kasımlarda bana ağlıyorsunuz,
Uyanın artık diyorum, uyanın, uyanın,
Uluslar, fethine çıkıyor uzak dünyaların.

Mustafa Kemal’i anlamak göz boyamak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil”

Birde ‘anmak’ diye kelimemiz var. Tıpkı ‘anlamak’ kelimesini tam manasıyla anlayamadığımız gibi; ‘anmak’ kelimesini de gerçek anlamında anlayamıyor, bilindik beylik sözler ile günü geçiştirmeye çalışıyoruz.

Hepimizin çok iyi bildiği bazı anma programları yapılmakta; o gün kim anılacaksa, o kişinin üstün özellikleri birer birer sıralanmakta, eğer bu sıralama bir kayda geçmiş ise dosyalanıp kaldırılmakta bir sonraki anma programında tekrar çıkartılıp bu sefer aynı yazı başka bir kişiye verilip aynı cümleler okutulmakta. Bu şekli ile atalarımızın dediği gibi “Benim oğlum mina okur, döner döner yine okur” kabilinden yerinde sayılmış olunmuyor mu? Aynı duyguları dile getiren şair bakın ne diyor:

“Mustafa Kemal’i anlamak yerinde saymak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Bana muştular getirin bir daha,
Uygar uluslara eşit yeni buluşlardan;
Kuru söz değil iş istiyorum sizden anladınız mı?
Uzaya Türk adını Atatürk kapsülüyle yazdınız mı?

Mustafa Kemal’i anlamak avunmak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.”

O zaman bize düşen ne olmalıdır? Geçmiş ile avunmak değil; aksine geçmişimizle yüzleşip, ders çıkartmak ve geleceğimizi daha sağlam temellere oturtmak, bu vatan için yapabileceğimizin en azamisini yapmaya gayret etmek, hizmet etmiş kişileri anarken onları elbette ki hayırla yâd ederken onların hizmetlerini anlamaya çalışıp bu gün için ne yapılabilirin hesaplarını yapmak olmalıdır. Şair devamında tamda bu konuya parmak basıyor ve söyletiyor hizmet etmiş kişileri…

“Beni seviyorsanız eğer ve anlıyorsanız,
Laboratuarlar da sabahlayın, kahvelerde değil,
Bilim ağartsın saçlarınızı, kitaplar,
Ancak böyle aydınlanır o sonsuz karanlıklar.

Mustafa Kemal’i anlamak ağlamak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Demokrasiyi getirmiştim size, özgürlüğü
Görüyorum ki hâlâ aynı yerdesiniz hiç ilerlememiş;
Birbirinize düşmüşsünüz halka eğilmek dururken,
Hani köylerde ışık, hani bolluk, hani kaygısız gülen,

Mustafa Kemal’i anlamak işitmek değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.

Arayı kapatmanızı istiyorum uygar uluslarla,
Bilime, sanata varılmaz rezil dalkavuklarla,
Bu vatan, bu canım vatan sizden çalışmak ister,
Paydos öğünmeye, paydos avunmaya, yeter, yeter…

Mustafa Kemal’i anlamak aldatmak değil,
Mustafa Kemal ülküsü sadece söz değil.”

Haydi! Sevgili dostlar; bu günden tezi yok başta Mustafa Kemal’i ve diğer tüm büyüklerimizi önce ‘anlamaya’ sonrasında da gerçek manasında ‘anmaya’ ne dersiniz?