MARTILARIN ÇIĞLIKLARI

• 10 Kasım 2011 Perşembe 03:00:05

Sahibi olmak kolay değildir kocaman şehrim/in..
Sen sahiplensen de, O demir kalbiyle sahiplenmez yaralı yürekleri
bunca cesareti hiç bulamamıştır kendinde..
Gök/yüzümde bir o yana, bir bu yana sanki;
İstanbul’umu kanatlarının altında saklar gibi süzülerek kolaçan ederler..
Sanki bir semazen edasıyla dönerler semada ki; asaletleri yeter..
Gördükleri karşısında hiç kayıtsız olamamışlardır
acınası tiz sesleri kulaklarımı tırmalamış hep içime işlemiştir..
Şehrimde sanki bozuk düzene isyan eder gibi
kimbilir hangi haksızlıkları görüyor da
martıların çığlıkları daha çok yüreği yakıyordur..
Düşünsenize ne kadar hassas olduklarını;
insanlar dahi yüz çevirirken insanlığa
onlar durup bakıyor ve iç sesleriyle dile gelip
canımızı yakıyorlar..

Söylemiştim buradaki gibi değil; yaşadığım uzak şehrimde
martılara da hasretim ben senin gibi, çok nadir duyarım çığlıklarını..
Ama duyarsam da dayanamam düş/erim peşlerine
İstanbul’uma götürsünler isterim, kanatlarının arasına alarak sana getirsinler..
Gülyüzüne bakmak için ve orada kalmak, yaşlanmak
ve yanında hiçbir şehri özlememek, bu hayaldi seni hatırlatan
sende yaşatan, nefes almak gibisin aşk anlasana..!
Ben senin uğruna doğduğum, büyüdüğüm nefes aldığım şehrimi terkettim
nefessiz kalma ihtimaline karşın..

Hadi bir yudum nefes aşk ver bana..
olmadı martıların kanatlarıyla gönder..
Durma hadi bekliyorum...

Feyza muhurlu

Bir eflatun..
22/03/2011-15:55 İstanbul