Doğuştan Yetenekliyim

• 8 Kasım 2011 Salı 15:55:33

Bir kurşun kalem hayal edin. Yazdıkça ucunun bittiğini ve okunması zor yazılar yazmaya başladığını. Bu durumda ne yaparız ? Derhal ucunu açıp kalemi her oynattığımızda yazı yazmanın daha çok keyfine vardığımızı biliriz çünkü onun için gerekeni yapmışızdır ve o da bize istediğimizi sunar.

Bir de kendimi düşüneyim. Doğuştan gelen bir takım yeteneklerim var ve kendimi geliştirme ihtiyacı duydukça bunları keşfediyorum. Benden hiç bir şey olmaz diye düşünüyorum ama ufak da olsa bir yeteneğimi keşfettiğimde hayatı daha fazla sevmeme neden oluyor. Yeteneğimi geliştirmek ve bunu çevremden başlayarak herkese duyurabilmek ateşiyle yanıp tutuşuyorum.

Ya da yeteneğimi hiç önemsemiyorum. Benim gibi binlerce , onbinlercesi var... Onlardan hiç bir şey olmadı benden neden olsun diyerek vazgeçiyorum... Kendimi geliştirmemin yolunu sadece dış çevremde görebildiğim değerlerle sınırlı olacağına inanıyorum. Kendi iç dünyamın çocuklukla bağlantılı olduğunu ve bunu geride bırakmanın büyümek olduğu anlamına geldiğini inanırcasına bir hayat kuruyorum kendine.

Halbuki yeteneğimi geliştirmek adına eğitimini almayı düşünmüyorum. Bir ton masraf edeceğim, onca zaman harcayıp da elime ne geçecek ki diye asıp kesiyorum iki dakikada dünyayı dar ağacında... Daha doğrusu kendi geleceğimi... Gidenleri de görüyorum etrafımda , şöyle güzel böyle güzel peki ne geçti eline sonunda , ehh gittik gördük geldik , gene hayatımıza kaldığımız yerden devam diyoruz.

Burada bir gönülsüzlük, amaçsızlık ve umursamazlık yok mu diyorum. Evet var! Peki niyetlendiğim düşüncelerim ile hayal kırıklığına uğradığım zamanlardaki düşüncelerim neden bu kadar birbirine uzak. Kendimi hayallerle besleyip, herkesin yalanı ile mi avutacağım? Önce ben kendime dürüst olmayı öğrenip ve benimseyip ondan sonra ne yapacağımı kararlaştırsam fena olmazdı. Çünkü kendime yabancı yalancı olmaktansa, dürüst iyimser olmak ilerisi için daha akıllı bir yatırımdır dedim kendime. Sende duydun bunu şimdi.

Demek ki kendimi tanımak, yeteneklerimi keşfetmek ve bunun için eğitimime her ne pahasına olursa olsun devam etmek zorundayım. Eğitimi bir amaç değil araç olarak görebilmeli, akabinde aldığım eğitimle farkındalığı artan zihnimi yeni hedeflere odaklamalıyım. Yapabilirim biliyorum. İddiası olmadığı için küçük çevrelerde harcanan milyonlarca insandan biri olmamak için bunu deneyimlemek istiyorum.

Onlar da kendilerini fark ettiler ama bilmedikleri şey kendilerini fark ettirememeleriydi. Bu satırları okuyan sen de yeteneklerinin az ya da çok farkındasın ama göreceli mazeretlerimizle sanki kalın duvarlar örüyoruz geleceğimize. Bu duvarları yıkabilecek tek bir güç var O da kendime olan inancım. Herkesin başardığını ben neden yapamayayım? Ama benim başardığımı da herkes başaramaz diyerek ortaya iddialı bir laf atayım.

Kendi farkımı biliyorum. Çünkü bu satırları okuyan da bir, yazan da bir. Aramızdaki fark sadece şu an bir şeyler yapmak için zihnimdeki o yıldırımların doğru yere düşmesini sağlayandır. Zaman ve koşulları es geçerek sadece kendime odaklanıyorum böylelikle birer birer sıralanıyor gözümde hayallerim. Hala neyi bekliyorum keşfedilmeyi mi? Bunu sen de biliyorsun ki bu koskoca bir yalan.

İnsanın keşfedenlere değil kendisine yatırım yapanlara ihtiyacı vardır. Yetenek olgunlaşmış haldeyken herkes fark edebilir. Önemli olan riski göze alabilmektir. Kendime dışarıdan birisi gözüyle bakınca kendime yatırım yapar mıyım diye sorayım. Klasik olarak kendimi küçük görmeye ve aşağılamaya çalışıyorumz ama gerçekten bir başkası da böyle düşünüyorsa o zaman ne olacak halim? Hani o pabucu dama atılan hayaller/in? Tamam tamam aklımı başıma aldım. Kendimi keşfetmek için kendime çok yönlü yatırım yapmam şart.

Elimin altında sonsuz bir bilgi kaynağı var. Elimle koymuş gibi hangi adımları izlemem gerektiğini de söylüyor. Bana kalan ise kendimi programlamak. Artık ezberlediğim iş aralarında geçici zevklerle soluklanmak yerine zamanı yeni yetenek noktalarıma ayırmak. Kendime yüklenmeden , insan olduğumu unutmadan farkımı istediğim şartlar da yerine getirebilmenin gururuyla… Kendimi keşfedilmemiş bir yetenek olarak değil, kendime yatırım yapacak kadar akıllı olmanın verdiği gururla…

Kendine değer veren ve bunu çevresine de aşılayanlardan olabilmemiz dileklerimle…

Yazan : Turgay GEZİCİ | www.bilincalti.com