- 1055 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
BEYAZ ÖLÜM
vurduğum her darbe
sana daha sıkı tutunmaya idi
zirvede bir başınaydın sen, karlı ve mağrur ...ruhunun sarp yollarında ellerim acıyarak yürüdüm...çürüktü üstelik iplerim ...tipiler çığ yangınları kartal üşüten fırtınaların
sanki kaderimdi ayaklarımı bastığım kayaların kopup düşmesi
asla sağlam basamayışım çok tanıdık
yüzümü çizen buz kristalleri kadar acıtıcıydı seni sevmek
içime dağılan oksijen kadar lazım hücrelerime varana dek ve hayati bir şeydi ...
ama kolay değildi
hiç kolay olmadı
kanayan dudaklarımla mataramda donmuş suya uzanmak kadar umut kırıcı ama bir o kadar da hırslandıran
bir adım daha bir adım daha ...gözlerimi aşağı çevirsem uçurum, yukarı diksem imkansızlığa bakıyordum...düşüp kalkıp yuvarlanıp kimbilir kaç kemik kırığı ten kesiği yola devam ettikçe yaklaşıyordum sana
ben sana yaklaştıkça zorlaşıyordun
sen şimdi " de " bana
kaç kuşatma istersin yol boyu tuzaklarından, kalp ağrısı yalnızlığına varmaya? kaç üşüme bir gün ışığı mesafedeki kavuşmalara ? kaç kere ölmeli beyaz bir lanetin ortasında yeniden doğmaya?
ve kaç şiir bırakmalıyım sert mizacını örten karları ısıtmaya? bana yollarını açacak mısın Palandöken?
Gülce Cibran
YORUMLAR
Sert kayaya çatmışsın dost. Palandöken bu. Dili olsa da anlatsa kaç palanı döktüğünü. Çubuk Beli değil ki '' Yolver bana '' dediğinde hemen açsın tüm yolları. Zordur Palandöken çok zor.
Selam, saygı ve sevgilerimle bayramını can-ı gönülden kutluyorum.
GILS SIBRAN
Sami bey, yorumunuza teşekkür ediyor, bayramınızı kutluyorum...Şiirle kalın..
GILS SIBRAN
Her zamanki gibi...Bir'inci'siniz.
Bayramınızı kutlarım...Verdiğim araya rağmen unutulmamak güzel/di.
Yüzümde gamzeler açtırdınız...