Mevsimler bir insanın ruh halini tanımlamak için birebirdir. İlkbaharda dogar insan; ağaçlar, kuşlar, böcekler cıvıl cıvıl bir yaşam başlar. Dallarında yapraklar,çiçekler açar sonra olgunlasır ve yaz gelir. Kavurucu sıcaklarda pişer insan ardından sonbahar gelir. Yaprakları dökme zamanı bunun ardından da yaşam süresi dolanlar için soğuk bir ölüm.
Aşk ise sadece bir insanın ruh hali degil, iki insanın ruh halinin birleşimidir. Aşkı mevsimlerle tanımlamak uygun değildir. Aşkın bir anı diğer anına uymaz ki. Kar kıyamet kış günlerinde sevgilisinin elinden tutan bir adam kendisini bulutların üstünde hisseder. Aşağıda fırtına varken bulutların üstünde ne vardır?
‘aşk mevsimlerle doludur; bazen üsütür donarsın, bazen kavurur yanarsın’
Bazen fırtınanın ortasında yalnız kalır, donarak ölümü beklersin. Tam umudunu kestigin anda bir sıcak el uzanır sana bulutların üstüne doğru yükselirsin. Sana kucak açmış bekleyen güneşe doğru gidersin. Çok gidersen kavrulur yanarsın.
Aşkı kişileştirme konusunda büyük bir adım atmışsın, tebrik ederim.

Aynen öyle...

Sevgiler