Hiç lik,kocaman bir hiç lik.Çevrenizde o kadar insanlar, olaylar,genişliğini ancak haritalardan anladığımız bu koca Dünya ve ortasında ne yapması gerektiğini düşünmekten yorulmuş,öyle boşlukta kararsız bir adam.Etrafına bakıyor ama boş anlamsız her şey....Bazan güzel anılar geliyor gözü önüne,eski dostlar bildik çehreler...ama devamlı orada birisi var.kâh görünüyor,kâh kayboluyor...bazan gölge bazan gerçek...nereye baksa orada ,sesi geliyor,uzansa tutacak ama yakalayamıyor...
Çevrende o kadar gürültü varken duymuyorsun,sessizliğin sağır edici...Bir boşlukta sallanıyorsun,zaman yok , mekan yok , yön yok , obje yok...yok...yokk..hiçbirşeysin.Kendi bedenine yükleniyor, bitirmek istiyorsun o et yığınını.Ama hiç olmuşsun , yorulduğunu hissetmeyecek kadar yorgun,özlemlere doygun.Sessizlik sağır edici...kalp atışlarını duyuyorsun,damarlarında akan kanın sesi coşkun ırmak sesini andırıyor.İşittiklerin bunlar...
Sıradanlaşıyorsun,boşlukta sallanırken..Boşlukta sallanırken hayatın devam ettiğini unutmak istesende acı olan o bunu sana unutturmuyor.Anlamı kalmasa da geceleri uyumanın,gündüzleri önüne koyulan hayatın yaşamak zorunda olduğun gerçeği yoruyor...ama işte öylesine yaşamak.Her geçen günde içinde bir sen kaybetmek,her geçen gün bir duyguyu yitirmek,içinde yeşermeye hazır tuttuğun umut tohumunun öldüğünü görmek...
Taş olmak , toprak olmak istiyorsun,su olup akmak yada gökteki yıldızlarla arkadaşlık yapmak....kimse seni görmesin,bir şeyler beklemesin...Ya da tutunacak bir dal,bir el ne bileyim herhangi bir şey arıyorsun.Soruyorlar neyin var diye...Düşünüyorsun...evet hiçbirşeysin ki ..diyorsunki hiçbirşey hiçbirşeyim yok...
Orta yerdesin,etrafın karanlık,nereye gideceğin hangi yönü seçeceğin belli değil.Sağır edici sessizlik seni bırakmıyor,saatin sarkacı gibi sallanıyorsun...
(22-03-2008)