Güzelliğine güzellik katmışsın sanki.. Gülüşün , saçlarını kulakların arkasına alıp , alımlı bakışların.. Daha da güzel kılmış seni. Uzaktan izledim seni bugün bi kez daha.
İyiydin , tertemizdin kalbimdeki gibi ve çok mutluydun. Seni hepte öyle hayal etmiştim zaten o yüzden seni hep iyi bildim , iyi andım.. ve dahası çok güzeldin.. Bi sandalın denizde kayboldugu gibi , yanına gelip gözlerinde kaybolmak , Seni Seviyorum demek , heleki senden duymak..
İnsan ayrılınca daha da çok merak edermiş , özlemenin yanında.. ’’ Nasıldır , Mutlu mudur , Şimdi N’apıyo , Kolyemi takmış mıdır.. ??? ’’ ve buna benzer sonsuz soru işaretleri kafanda döner durur , kahrolmaktan başka bir şey vermez sana... Ne gecer eline ? O mutludur , Sen ise yapraklarını kaybetmiş bir sonbahar ağacı, terkedilmiş bir liman gibi yıkık dökük...
Oysa bunlara rağmen ’’ o ’’ sende hala beyez bir kağıt kadar tertemiz , beyaz bir gül kadar saf , ve bir papatya gibi yüreğinde tebessümle her zamanki yerindedir..
Sana ondan kalan 2 şey vardır ; Birincisi , Seni hiç bırakmayacak gibi canını çıkaracak gibi sımsıkı sarılması... İkincisi ise Özlemi...