Divan Öyküsü 2

• 2 Kasım 2011 Çarşamba 13:05:46

Efendüm nerde kalmuş idük

Bizim hikayenin kahramanlaru dar-a düşmüşler idü
Nice koç yiğitler kıluç kuşanup gelmüşler idü

Gülizar gençliğin verdiği şaşkınluk ile bizim yağız oğlanı
Pek bi sevmüş idü, derdü dünyaya nam salmuş idü

Erler kıluç kuşandular karaca oğlanla bir oldular
Bunu duyan tekfur boş durur mu cenk idmeye hazurdurmaz mu

Karaca oğlan Gülüzarıyla vedalaştu tekfura zarar virmiyeceği üzre hallaştı
At bindüler yayan gittüler yoruldu su başına indüler

Hayli zaman geçti tekfurun hanı gözüktü, tekfur durdu kapuya
Öfkesinden sağa sola uya, başuma ne dertler açtı bu ya, soracağum sana

Yiğit yağız delükanluları görünce pek şaşurdu
Didü kan akıtmam kızceğizim için, girmem bu cenge bir yolbulun

Karaca oğlanın içine sinmiyordu ata ile cenk şimdi biz ne üdek,gitti hana
Tekfurun tuttu etğinden el öptü aman diledü tekfurun öfkesi gittü

Önce kızını sonra Karaca oğlanın hatrını sual eyledü
Dedi ;Kızımu hana getür torunlarımu kucağıma vür

Gülizara haber uçtu, bu muştulu haber gönlüne surur oldu
Tekfur bubası ya gönderseydü sevdiğinün kellesinü

Yaratarana duaları kabul olmuş idü
Mutlu sonla pek bitmez ya hikayeler, mutlu sonla bitürelüm biz

Güller diyaruna selam olsun gül gülşen bağları hep var olsun
Tekfurun torunlaru çıvıldaşurken gül bahçeleründe bizede nasip olsun........