Ve, hayata giriş yapıyormuş gibiyim- sanki karanlıkta açılan mavi bilgisayar ekranı gibiyim- dilimden bir çok kelime döküldü, dilim döndükçe kıvraklaşıyor biliyorum, izledikçe arşivlerimi genişletiyorum, bunu da biliyorum. Ama az olan bir şeyler duruyor öylece, zamanla onu da hissediyorum. Mantığı, kavramayı, ölçüleri çok önceden beri seçebiliyorum, çok önceden? Kör olmuş toplumlar içinde altın gibiymişim saçmalığı mı bu? Nedir çok önceden öğrendiğim, zaten varlığımda olan şeyi kaybetmemekten başka nedir ki. Hisler dosyasında ise diğerleri gibi gelişim var, bu gidişle kendimi kandırmaya ikna edecekmişim gibi ya da şöyle demeliyim; birazcık tecrübeden ne çıkar?
Ama bazı şeyler, şeyler yapıma uygun değil, doğama bile karşı gelemiyorum bu da benim zayıflığım, bunu sevdiğimi şu an da söylemek sadece çocukluk olurdu. Zaten büyümek için biraz erken bir yıl kendime vereyim diyorum sonra büyüyeyim. Ya da ne yapsam bilmiyorum, büyümek için çok erken, çocukluk için çok geç. Etrafım için iki konuda da uyumsuz kalıyorum, eksik , ya da fazla. Bu yorum kendimi çocuk gibi hissettirdi mesela bunu sevdim. Sanmak konusunda yanılgılarım olsaydı da bilmeseydim ne yazık ki biliyorum ki her zamankinden çok yanılacağım, potansiyel içimde gizli.
Yalnız bir şey eklemek istiyorum, ellerim de kendini geliştirmeyi sürdürüyor, en hoşuma giden nokta bu aynı şurada kine benzediği gibi. .