KALMIŞIM BEN YALNIZ , BU ADAMLA..!

• 30 Ekim 2011 Pazar 22:14:02

KALMIŞIM BEN YALNIZ
Yollar avuntusuz ve tuzsuz kalmış sanki faşist bir kaldırım bekliyor beni,,gözyaşlarım şiir akıtıyor,,savunmasız kalmışım bu mahal da.
Dönmek mi gerek yoksa kalmak mı bu cereyanda,içim sus pus olmuş , kararmış,gölgelere karışmış, kararsızım bu sefer aşka giden son limanda.
Ben bir adamsam eğer, şu her gün uyuduğum,eskimiş tavanlara bakıp ta tek tek düşüncelerimdeki plakları döndürdüğüm evde kalmışım yalnız.

Kimi zaman sabahın çöpçülerine takılır gözlerim,süpürürlerken o zalim pislikleri ne düşünürler, uyacak mı hesaplar ayın sonuna,hastalığın çaresi var mı , hastane çok mu uzak,bu kırgınlıklar ne zaman son bulacak…..?

Ama ben süpüremem içimdeki birikmiş pislikleri,işte o vakit o bomboş evimde ıssız odamda soğuk yatağımda daldığım düşler gelir aklıma,konuşurum kendimle,nasılsa kalmışım adamlığımla, konuşurum sessiz ama aslında isyanda tenimle,içindeki her gizli şiirle konuşurum.

Çoğu zaman alırım yüreğimi ya, biraz sussun yada ağlasın diye mehtabı seyre götürürüm.
Aşk nasılsa vurgun yemiş bu adamda,gözlerim hırsız olur gecelerde,küsmem ama gülemem de eskisi gibi,nasılsa nasırlarımda var benim, öyle ağrı veriyorlar ki,ah içimde ki yalnızlık acısı da sınıfta kalıyor.
Mehtap, deniz, eskiden kalmış bir içmişlikte var ama nasılda coşturuyor beni, konuşturuyor yalnızlığımın tuttuğu hüzünleri.
Anılarım benden göç ediyor,nereye, ya bıraktığım ayak izlerine takılyor,ama düşmüyor.
Ya da kalabalık masalara bakarken düşündüğüm garip şeylere,garsonun geç getirdiği roka balıkta aklım ya, beklide tüm göçmen kuşlar evimdeki yalnızlıkta kalmışlardır.

Şu önümde yürüyen sevgililer, acaba evlimi,ya da nişanlımı,tüm bunlar önemli değil ki ,yalnızlık yok onlarda.
Bende evet düğüm atılmışta aşka,,eylül, ekim, kasım çekiyor cezasını.
Ardından ne geliyorsa o,çekiyor cezasını,okuduklarıma sarılıyorum,, çoğu zaman, bir tünele girmiş gibi oluyor ruhum, kimi zaman aynı sayfada bir geri bir ileri volta atıyorum, sil baştan okuyorum,düşünüyorum bu adam gülümser mi.?

Şimdi kış bir adım daha yaklaşıyor bana,,gülümsüyorum ya ben nasılda yalnız kaldım böyle içimde bir romatizma başlıyor, yorganla mücadelelerim şaha kalkıyor,acaba diyorum bu adamda yalnızlık bu gece galamı yapıyor.

Yapar mı ki bu merhum ve esmerleşmiş yalnızlık son galasını,tabi yapmaz,yüklem gelmemiş ki bana, içimdeki martılar öksüz bir kız çocuğunun sesi gibi,bense yitmişim kendimi güne..ve soluyorsam ki havaya.

Nefes sevdiğim hayali kadını getirir mi ki bana, ya da çoktandır unuttuğum sevişmeleri,onlar aslında küflenmekte,tıpkı bir yosun tadını almakta.

Bu yalnız evimde çoğu zaman beceriksizliğim tavan yapmakta,sallıyorum küfürleri ardı sıra,aynaya takılıyor gözlerim, çoğalan beyazlar nasılda koro kumuşlar.

Lakin ben hissediyorum bu adamdaki yalnızlık bir tecelli aramakta,mecali düzgün kokan bir şarkı.
Kafiyesiz yaşamak bu olsa gerek,nasıl mı işte şöyle gün içersinde hep düzgün görünüp,yuvana girince yalnızlığınla saç baş olmak.

Of ya bende adamım diyorum kendime ,yetmiyor birde bu ukala yalnızlıkla ladese tutuşuyorum.
SaNki ruhum yirmidört saat komada kalmış gibi oturuyor sabahın kıyısına ,yediği lokma ve içtiği acı çayla bayram ediyor gönlü.

Yerlere ve dökülen duvarlara takılıyor gözlerim, kirlenmiş çamaşırlara evet birikmiş yağlı tabaklar,acaba akşamki Çingeneler gelseler, temizlerler miydi düşünüyorum.
Bu kadar dram yeter ama çekiyorum perdeyi dram yok bu sahnede, intihar etmişse yalnızlık,başka bir kanal aramam gerek kendime, ya da güzel nihavent bir şarkı soluk olur beklide içimdeki içi geçmiş özleyişlere.

Bıkkınlığım oluyor çoğu zaman, karşıdaki manav bile anlıyor,espri yapıyor aklınca ama aslında içinden kih kih gülüyor.

Arkadaşlarım sabun gibi kayıyor avuçlarımdan, okuduğum sayfalardaki cümleyide birkaç kez tekrar etmem gerekiyor, anlamalarda sanki bende tarihe karışacak.

Ve yine terliyor bıyıklarım tıpkı 20 li yaşlarımdaki gibi of olmaz ama yinemi yangınlar bu kaçıncı karantina hayatımda.
Bende adamıyım yani, bir de şu saçma kuru öksürük çıktı,tamda güzel cümleler kuracağım anda oluyor, ah küfür kopuyor içimden.

İşte gene gece kapıda ve yalnızlığım hüzün kokuyor bu sefer aslında her sefer, ama ellerime bir kadının güzel nefesi bulaşmışçasına mutluyum bu gece içimde ki yangınlara bir yağmur geliyor,yalnızlığımı içimde büyüyen umutlarımla yolcu ediyoruz,onu postalıyoruz en dar dehlizlere.
Gerekirse intihara zorluyacağız yalnızlığı,evet bende adamsam lakin aşka serenat yapacak ruhum, karantina olmayacak bu bedende.
ÇÜNKÜ AŞIK BİRADAM YALNIZ DEĞİLDİR GÜLÜM.!!!!!!!!!!!

Unutma aşkın değdiği yerde yalnızlıkta silinir ve umutlar yeşerir bu haritada,!
Hatice Nilüfer Karataş
BİTMEDİ, ASLINDA,
aklıma gelmişken bal tutan bal yalarmış misali.