KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 660 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
İki resim...Van ve Mehmetçik
Neydik, ne olduk? Zamana, mekana kafa tutan bu halk, nasıl vahşet ve kinin parmakla gösterileni oldu? Yüzyıllarca Anadolu’da İslam’ın arslanı olan bu halk, nasıl geçmişinden kopabildi bunu nasıl açıklarız?
Çerkez, Kürt, Laz, Ermeni, Yahudi,Türk; Hristiyan, Zerdüşt, Ataist.... Beraberce, din, millet, ırk ayırmadan nasıl bir arada kaldı? Neydi bunu sırr-ı şahanesi?
Çanakkale engebesinde; sırt sırta, omuz omuza savaşanlar yoksa bizim dedelerimiz değil miydi?
Zamanımız; haftamız, ayımız, gecemiz, acı dolu. Milli hem manevi acı. Şehitler verdik kahpe ellere, hepimiz bir siyasi düşüncede koptuk. Yalandı aslında birlik olduğumuz çünkü güya birlik gösterileri hep bir siyasi akımın altındaydı? Şehitler için naralar atmadık yanılmayın; arada hep bir siyasilik vardı. Yalandır sağın solun bir olduğu koskoca bir yalan! Acımız bile küfürdü, acımız bile birilerini incitmek üzerine kuruluydu. Bir arada durup vakur bir davranış sergileyemedik, hep yanıldık hep yanıldık...
Van...7.2 cihanın daha önce görmediği cinsten bir deprem; öyle ki doğuştan depremzede Japonya halkı Türk konsolosluğuna gelip "başarabilirsin Türkiye!" yazıp para bırakıp kaçıyorlardı; sırf alan el, vereni göremesin diye. Çinli işçiler, taştan çıkardıkları harçlıklarını gönderiyorlardı. Ancak gelin görün ki depremi duyan bizler " işte çok beddua aldılar. İşte böyle olmalıydı!" diye sözler sarf ettik. İnsanlığımızdan utanmadan hala aşağılamaya devam ettik. Ama vicdanımız, nefsimizi bastırdı. Yüreği katılaşan Anadolu insanı uyandı, siyasi emeldekilerin yüzüne tükürdü! Sekiz yaşındaki çocuklar, oyuncaklarını sattı. İkinci sınıfa giden yavrular, tost paralarını biriktirdi. Montlar, ayakkabılar, bebek bezleri...Daha bir çok yardım Van’a adandı. Enkazda can veren Yunus’a, babasız kalan Azra’ya, elinde oğlunu oyuncak kılıcıyla bekleyen babaya üzüldük. Kalleşlere gösterdik nihayet bir bütün olduğumuzu, vatana göz dikenlere avuç yalattık!
İki resim, birisi Van, birisi ağlayan şehit anaları. Kim suçlu? Depremde bile eve geç kalmaktan korkan Yunus mu? Yoksa vatanı bekleyen Mehmetçik mi?
İki resim, Japonların göz yaşartan davranışları, sekiz yaşındaki çocukların kırkındakine yardımseverliği öğretmesi!
İki resim, bölük börçük Anadolu ve zamana, mekana meydan okuyan, tekrar uyanan Anadolu ruhu!
İki resim.....
Ahmet Furkan YILDIZ
YORUMLAR
Ben yazınızın bazı bölümlerine katılmıyorum.. sanmıyorum o sözlerin sarf edildiğini, belki bir yada bir kaç kişi demiştir. o da kendini bilmezlarden olaki öyle demiştir. Bunu bütün İnsanlarımıza atfedemezsiniz. Biz Millet olarak çok merhametli ve yardım severiz.... ben çok şahit oluyorum çabalara ve çırpınışlara.. üniversitede gençler birlik olmuş yardım topluyorlar, gıda ve giyecek görmelisiniz özverilerini. Sonra kiralanacak araçlarla şahsen Van a ulaştırmak için girişimlerdeler... hal böyleyken bir kaç densizin sözlerini sarf edip, yardım edenleri küstürmeyelim olmaz mı?. Bu vatan bizim, bu Vatandaşlar bizim unutmayalım.... Ançak bu felaketten çıkar sağlamak isteyende yok değil hani, Onlarıda Yüce Yaratana havale ediyorum ve o bildiği gibi yapar İnşallah.. saygılar arkadaş.
dervisyunus34
