Çok değil sen gittikten sonra oturdum masama.Ben ve içimdeki senle beraber doldurduk kadehlerimizi. Sonra sen ’’Yarasın’’ deyip bir yudum aldın aslanın sütünden.Ben o an anlamadım ne demek istediğini sen sessizce uykuya daldıktan sonra tekrar oturdum masama.Senin o gece dediğin tek kelime vardı : ’’Yarasın’’.İşte o an beynimde şimşeklerin gürültüsüyle uyandım.Evet ben Yarayım.Senin kabuk bağlamasını istediğin benim kanamasını sürdürdüğüm koskoca yarayım.
Seni sevdiğimi söylemek görmeyen birine resim yapmak gibiydi.Ben düşerken sen beni tutmadın, uçurum oldun bana.Ben üşürken sıcacık ellerinle sarmayıp ,rüzgar oldun içime.Ben ise bu kadar şeye rağmen senin ufak bir tebessümüne indirdim hiç kaldıramadığım yelkenlerimi.
Çığlıklar attıgımda hiç kimse duymadı beni ama masamda oturup susarken herkes kulağını kapattıp dinledi sessiz söylediklerimi.Senden öğrendiğim çok şey oldu.Senin sevmenin alışkanlık, yalnız kalmanın özgürlük,aşkın hep eksik olduğunu öğrendim senden.Yağmurda yürümenin ıslanmak değil Tanrının gözyaşlarını yudumlamak olduğunu öğrendim.
Seni sevmenin en büyük günah oldugunu bile bile benim dünyamda cenneti yasayıp ,yasak meyveleri yediğimi anladım sevgili
Sen beni şimdi yukardan dinliyorsun sevgili,seni alan meleğe bizi buluşturmasını söyle.Tanrının sevmediği çocuğu alsın artık cehennemine.